Oldukça yakından bilinen ve defalarca işlenmiş olan bir pasuğa farklı bir görüşle bakmaya çalışacağız. Tora Adam’ın yaratılmasından önce Tanrı’nın şöyle bir ifadesine yer verir: “Naase adam betsalmenu hidmutenu/ İnsanı kendi suretimizde ve kendi biçimimizde yaratalım.”
Klasik açıklamalara göre Tanrı’nın burada ‘yaratalım’ ifadesini çoğul formda kullanması anlaşılabilir değildir. Her şeyden önce O Tek olan yaratıcıdır. Yaratma kapasitesine sahip başka kimse yoktur. O zaman çoğul olarak bunu kullanması anlamlı değildir. Klasik açıklama üstatlarından olan Raşi Tanrı’nın gökteki meleklerle konuştuğunu açıklar. Bize alçakgönüllülük gibi önemli bir dersi vermek için, Tanrı insanı yaratmadan önce meleklere ‘danışır’. Tanrı’nın kimseye danışmaya ihtiyacı olmadığını elbette söylemeye gerek yoktur. Yine de Tanrı, Adem'i yaratmadan önce meleklerden fikirlerini ister.
Bizler genellikle herkesten daha iyi bildiğimizi, kimsenin rehberliğine veya tavsiyesine ihtiyacımız olmadığını, her konuda her zaman haklı olduğumuzu düşünmeyi severiz. Bu tutuma sahip olmamamız, diğer insanların bizden daha iyi bilebileceğini fark etmemiz çok önemlidir. Başkalarının bakış açılarını dikkate almaya kendimizi alıştırmamız ve diğer insanların bizden daha fazla şey bilebileceğini, daha iyi fikirlere sahip olabileceğini alçakgönüllülükle kabul etmemiz gerekir. Buraya kadar söylediklerimiz çoğumuzun aşina olduğu klasik yaklaşımları anlatmaktadır. Ancak biz pasuğun farklı bir yüzünü görmeye çalışacağız.
Bilgeler bu pasukta Tanrı’nın meleklere değil yarattığı insana konuştuğunu öğretmektedir. Tanrı burada yarattığı her insana yani hepimize bakarak ‘gel insanı biz yaratalım’ demektedir. Tanrı bizlerin fiziksel bedenini yaratır, bize bir ruh, beceriler ve yetenekler bahşeder. Hayatımızda doğal olarak sınırlamalar mücadeleler ve sınavlar da vardır. Bunların amacı ‘naase adam’ dediğimiz insanı oluşturmanın aşamalarının olmasıdır. Bu sayede birlikte kendimizi yaratabilme ayrıcalığına sahip oluruz.
Yaşam boyunca yükümlülüğümüz kendimizi inşa etmek, kendimizi geliştirmek, büyümek, değişmektir. Tanrı bu işi yaparken bizimle ortak olur. Bize araçları verir ve bizi doğru koşullara yerleştirir. Daha sonra bize verdiği her şeyi alıp kendimizi yaratmak, kendimizi daha iyi hale getirmek, büyüklüğe ulaşmak için kullanarak üzerimize düşeni yapmamızı bekler. Sahip olduğumuz her beceri kendimizi yaratma amacı içindir. Hayatımızda bize verilen her nimet, karşılaştığımız her meydan okuma ve zorluk bu amacıyla bize sunulur.
Hayat istenmeyen bir hal aldığında, zorluklarla karşılaştığımızda, Tanrı ‘naase adam’ şeklinde seslenir. Her zorluk, büyüklüğe, daha yükseğe ulaşmamız ve kendimizin mümkün olan en iyi versiyonunu ‘yaratmamız’ için bir fırsattır.
