Bear ve Behukotay peraşaları birlikte okunur. Açıklamalarımız ‘Behukotay’ ile ilgilidir.
Behukotay peraşasının giriş cümleleri Tanrı emrini yerine getirmemiz halinde bize vaat ettiği bereketlendirmeleri içerir. “İm behukotay telehu veet mitsvotay tişmeru/ eğer kanunlarıma uyarsanız ve emirlerimi yerine getirirseniz” şeklinde başlayan peraşa bereketlendirmeleri elde etmenin yolunu da göstermektedir.
Or Ahayim AKadoş olarak bilinen Rav Hayim Ben-Attar, dikkat çekici bir şekilde, bu pasuğun kırk iki farklı açıklamasını sunarak, bu görünüşte basit cümlenin ardındaki daha derin anlam katmanlarını bizim için açığa çıkarır.
Rabi bu açıklamalardan birinde Pirke Avot’ta yer alan bir Mişna’dan faydalanır. “Velo am aarets hasid / cahil kişi hasid olmaz.” Mişna’nın açık anlamı, kişinin kendisini eğitmeden, Tora’nın bizden ne istediğini bilmesi için öğrenme sürecine zaman ve çaba harcamadan mitsvaları gerektiği gibi gözlemleyemeyeceğidir. Rabi, Mişna’nın daha derin bir açıklamasını ekleyerek öğretinin Tora’nın gerekliliklerinin ötesinde dindarlık eylemlerine ve daha ince uygulamalara atıfta bulunduğunu öğretir. Alaha’yı öğrenmeden, temel yükümlülüklerini tam olarak anlamadan teferruat dediğimiz uygulamaları yerine getirmeye çalışan kişinin gerçek anlamda ‘hasid’ olamayacağı belirtilir. Or AHayim, kişinin öğrenmeden katı kuralları benimsemeye karar vermesi durumunda bu katı uygulamaların onu gerçekten ağır ihlallere sürükleyebileceğini söyler. Çünkü her şeyden evvel ‘Alaha’yı bilmek ve neye müsaade edip etmeyeceğini görmek gerekir.
Giriş cümlesini açıklayan Raşi de bu pasuğu ikiye böler. “İm behukotay telehu” kısmı Tora öğrenimini sembolize eder. Çünkü bu noktada Tora ve Alaha bilgisi insanda yerleşir ve uygulamaların temelini tanır. “Veet mitsvotay tişmeru” kısmı ise daha katı uygulamaları ve teferruatları simgeleyen ‘Lişmor’ fiilinin türevi ile sona erer. Uygulamaları daha sağlam bir şekilde ‘korumak’ için bazı ek önlemler almak uygundur. Ancak öncelikle Alaha’nın ne olduğunu öğrenmek ve uygulamak gerekir.
Or AHayim burada bilgi edinmenin ve bunu uygulamanın ne kadar büyük bir öneme sahip olduğunu anlatmaktadır. Eğer manevi anlamda yükselmek amacımız ise bunun için ‘kısa yol’ yoktur.
Sezgilerimiz ve ‘içgüdülerimiz’ yeterli değildir. Bunu sadece onlara güvenerek yapmamız mümkün değildir. Bize doğru görüneni, sezgisel olarak asil ve manevi olduğunu hissettiğimiz şeyleri yaparak Tanrı’ya ibadet edilmez. Öğrenmemiz, sorular sormamız, Tora bilgelerine danışmamız, rehberlik aramamız ve Tora’nın bizden istediği şekilde hareket etmek için ihtiyaç duyduğumuz bilgiyi elde etmeye zaman ayırmamız gerekir.
