Olayların bütününe odaklanmaktansa, ayrıntılarda yoğunlaşmak üstüme yapışan bir elbise gibidir. Yaşam ayrıntılardan oluşup farkındalık yarattıkça sonuca ulaşmak, doğru kararı verebilmek zorlaşıyor. En basit örnek; sağlık sektörü. Belli bir kesimin yıllarca aynı doktorlara, hastanelere, laboratuvarlara, görüntü merkezlerine gittiğini biliriz. Zaman içinde gerek kendiniz, gerekse yaşı ilerlemiş yakınlarımız rahatsızlandığında hangi uzmana gidileceği, kulaktan kulağa PİAR yöntemiyle halledilir. “Merak etme, hemen bir randevu ayarlarım” veya “Sekreteri görürsen, beklemeden içeri girersin”ler devreye girer. Bu konuda da eşi benzeri görülmemiş yan hizmet sektörü fevkalade iyidir. Tanıdık eczacınız bir telefonla istediğiniz ilacı evinize getirir. Acil antibiyotik ihtiyacınız varsa, “sorun yok, reçeteyi akşam WhatsApp’la yollarsınız”. Laboratuvarı arar, “Yarın sabah, filanca beyi kan almaya yollar mısınız, geç kalmasın lütfen” dersiniz. Kısaca söz konusu kesim için ‘kapalı devre’ sistemi sorunsuz işledi. Çevrenin çokbilmişliği doktora danışmadan alınan vitaminlere eşdeğerdi.
↔↔↔
Rüzgâr aniden yön değiştirdi. İnsanlar kısır döngünün dışına çıktı. Gençler başta ebeveynlerin önerileriyle yola çıktı; ancak daha farklı, yenilikçi ekollere yönlendi.
Gerçi değişimin en önemli nedenlerinden biri, özel sağlık sigortalarının ‘önlenemez’ prim artışları oldu. Yatarak/ayakta tedavileri, ‘yatarak’a kaydı.
Nişantaşı’ndaki köklü bir hastane poliçeden çıkartıldığında prim neredeyse yarıya iniyordu. Kimileri o seçeneği devreden çıkardı. Zaten hastane mikrobu da hastaya bir ‘bonus’ getirmiyordu.
Teknik olanakların daha gelişmiş olduğu, SGK indiriminden yararlanılabilen araştırma hastaneleri her açıdan güvenirlik kazandı.
İsim vermenin etik olmadığının bilincindeyim. Yine de hissettiklerimi paylaşmanın yararı dokunabileceğini düşünüyorum.
Geçenlerde eşimle Bayrampaşa Göz Hastanesi Vakfında randevumuz vardı. Gitmeden önce önyargının doruğundaydım. Ne işimiz vardı oralarda? Doktorumuza güvendiğimizden sesimi çıkarmadım.
Hastane girişi pırıl pırıldı. Stilettolu karşılamalar yoktu; buna karşın doğru yönlendirilme, hızlı kayıt işlemleri ile asansörde bize eşlik eden eleman gayet yapıcıydı. Asansör düğmelerinin sonuncusundaki ‘morg’ yazısını görmezden gelerek kata ulaştık. Patırtı yok, karmaşa yok. Hemşireler soruları sükûnetle yanıtlıyor. Bekleme salonu dolu olmasına rağmen randevu saatleri neredeyse şaşmıyordu. Muayene sonrası diğer katları görmek için merdivenleri kullandım. Şaşaalı eşyalardansa herkesi rahat ettirecek bir düzen vardı. Her bölüm aynı derecede temiz ve netti. İşimiz bittikten sonra girişteki kafeteryada soluklandık. Masalar belli aralıklarla yerleştirilmişti. En azından yan tarafta oturan, hapşırdığında yüzünüze gelmiyordu. Tost lezzetli, ‘sallama’ yerine demli çay vardı. Hesap ise gayet makuldü.
Diyeceğim o ki, kısır çevremizdense, çok iyi uzmanların bulunduğu sağlık kuruluşları zannettiğimizden fazla. Artık anlayış ya da alışkanlıklar değişiyor. İyilerini bulmak da zor değil. Elbette her nerede olursa olsun hastanın şansı rast gitsin.
Sağlıkla kalın.
