Peraşamızın hemen başında Tanrı Aaron’un torunu Pinhas’a vereceği ödülleri sıralar.
Balak peraşasının sonunda Bene Yisrael Moav kızlarının kampa sızması sonucunda Moav tanrılarına tapan ve zina peşinde koşan kişilerin işlediği ciddi günahlarla sarsılır. Tanrı’nın topluma gönderdiği salgında 24 bin kişi hayatını kaybeder. Liderler Oel Moed girişinde ağlarken Pinhas cesurca ayağa kalkarak Şimon kabilesinin lideri Zimri ile onunla birlikte olan Moav prensesi Kozbi’yi ortadan kaldırır. Bu cesur hareket salgının durmasına neden olur. Pinhas tarafından gerçekleştirilen bu eylem sonunda doğal olarak tepkiler zirveye çıkar. Şimon kabilesi liderlerinin öldürülmesi nedeniyle Pinhas’ı hedef bellerken bilgeler kendinden yaşça ve mevki olarak büyük birinin önünde eylem yapan Pinhas’ın cezalandırılması gerektiğini savunur. Tanrı Pinhas’a ‘Ş.alom’ işaretini vermek suretiyle eylemlere noktayı koyar.
Tanrı’nın verdiği ödüllerden biri ‘Berit Ş.alom’ olarak bilinir. Pinhas burada barış ve dinginlikle kutsanır. Bir başka ödül ‘berit Kehunat olam/ ebedi Kohenlik’ anlamına gelir. Pinhas Aaron’un torunu olsa da daha önce Kohen statüsünde değildir. Baal Peor felaketi sırasında gösterdiği kahramanca hareketin ödülü olarak kendisi ve soyundan gelenler Kohen ilan edilir. Pinhas iki eylemi sonrasında iki ödülle taltif edilir.
Midraş, Pinhas’ın iki suçluyu öldürdükten sonra Tanrı’ya dönüp, "bu iki kişi yüzünden Bene Yisrael'in yirmi dört bin evladını mı öldüreceksin" diye sorduğunu anlatır.
Burada Pinhas öfkeyle hareket etmez. Burada Pinhas’ın Bene Yisrael’e karşı gerçek sevgi ve alakası vardır. Varlığının her zerresiyle, Bene Yisrael'in bundan çok daha iyi olduğuna, bu felaketin onları nasıl değiştirdiğini anlayamadığına inanır. Ortadan kaldırılması gereken iki günahkâr vardır, ancak ulusun geri kalanı kurtarılmayı hak etmektedir. Böylece Pinhas iki günahkârı öldürmedeki cesur ve yiğit davranışından dolayı Kohen unvanıyla, halka olan samimi sevgisi ve ilgisi nedeniyle barışla ödüllendirilir.
Pinhas, yanlış davrananlara şiddetle karşı koymaya koyulan öfkeli, kötü bir fanatik değildir. Aksine, utanç anlarında bile Bene Yisrael’e derinden sevgiyle bağlıdır. Toplumun geri kalanını kurtarmak uğruna yüzleşmesi gereken iki ‘çürük elma’ olduğunu fark eder. Bu bir öfke eylemi değildir. Yapılan günah özellikle toplum önünde gerçekleştirilince davranış da farklı olmuştur.
Bir yerde okuduğumuz bir olayı burada aktarmaya çalışalım.
Yeruşalayim Mir Yeshiva’dan Rav Binyamin Finkel, yaygın olarak ‘Rav Binyamin Atsadik’; olağanüstü bir insan olarak bilinir. Bir keresinde, Rabi Joey Haber’in bulunduğu toplumu, yoğun bir Şabat sabahı ziyaret eder. Uzun Mehubaret peraşaların fazladan bağış toplama etkinliğin, çok fazla ekstra Sefer Tora okumak için insanın davet edildiği, sinagogun çok gürültülü olduğu bir günde bu ziyaret gerçekleşir. Rabi Haber deraşa için Rabi Finkel’e söz vermeden yanına gider ve zamanın kısıtlı olduğunu söylemek zorunda kalır. Rabi ancak birkaç dakika konuşabilecektir.
O kadar kısıtlı zamanda Rabi Finkel hayret verici bir konuşma gerçekleştirir. Rabi, sinagogun, cemaatin, Tefila’nın ne kadar harika olduğundan söz eder. Normal şartlarda yeşiva çatısı altında yapılan dualarda insanlar çok sessizdir ve fazladan konuşmalar veya ‘gürültü’ dediğimiz şeyler olmaz. Buna rağmen Rabi Finkel çok fazla gürültünün olduğu kargaşa dolu bir sinagogun içinde, insanların ne kadar harika olduğundan söz eder.
Çünkü Rabi insanların kalplerine giden yolun olumsuzluk ve eleştiriden değil, olumluluktan geçtiğini anlamıştır. İnsanları yanlış şeyler yaptıkları için öfkeyle azarlamak onları değiştirmez. Bu, sadece bir daha söyleyeceklerimizi dinlemek istememelerine neden olur. Değişimi sağlamak istiyorsak, insanlara saygıyla davranmalı ve onlara hitap ederken kullandığımız dile dikkat etmemiz gerekir. Karşı çıktığımız şeyler yapsalar bile bu yaklaşıma dikkat etmek önemlidir.
Birçok toplulukta Şabat sabahı Tefila sonrasında işlerine arabayla giden birçok dindaşımızın olduğu bilinen bir gerçektir. Rabilerin elinde iki seçenek vardır. Onlardan sinagoga gelmemelerini istemek veya onları izlemeye devam etmek. Birçok Rabi ikinci yolun daha etkili olduğunu bilir. Dindaşlarını sıcak bir şekilde karşılamaya devam eden toplumlarda ilerleyen zamanlarda Şabat gününü daha dikkatli şekilde korumaya başlayan kişilerin sayısı az değildir. Amaç onların bu bağını koruyarak ibadet standartlarını kademeli olarak yükseltmektir.
Pinhas öfkeli bağnazlığın, günaha karşı sert bir şekilde protesto etmenin bir modeli değildir. O, sevgi ve pozitifliğin, Yahudilere karşı şefkatin bir modelidir.
Topluluğumuz, Tanrı’nın da yardımıyla büyümeye ve gelişmeye pozitif olarak, sevgiyle, farklı insan tipleri arasında bağlantılar kurarak, devam edecektir.
