EL OLVIDO I LA DESMEMORIA

Eliz GATENYO Judeo-Espanyol
19 Kasım 2025 Çarşamba

La memoria del ombre es komo la mar. Unas memorias vienen komo olas ke tokan la arena, otras kedan profondas en silensyo. Olvidar, en vezes es una flakeza, ma en otras vezes es una salvasyon. La desmemoria keda entre dos kozas: un poko de dolor, un poko de deskanso.

Olvidar es de menester para pueder bivir. Si el ombre tuviera ke akodrarse de kada pena i de kada adiyo, el korason no lo suportariya.  El ken no olvida, no puede pardonar, el ken no olvida no puede ampesar de muevo. Por esto el tiempo pasa komo una mano dulse sovre la memoria. Las kolores se aminguan, las bozes se kayan, las imajes se dezazen. I un diya, asta ke viene una mas grande tristeza, se kayen en silensyo.

Ma la desmemoria es otra koza. Eya viene sin ke la yamemos. No te akodras de un nombre, una kara se desparese, un momento se piedre en la bruma del tiempo. La desmemoria es una mano ke dezata los ilos de la vida. A vezes mos aze espantar. Mos espantamos, porke sin memoria ken somos?

El ombre bive entre el akodrarse i el olvidar. La memoria i el olvido son ermanos. Uno no puede bivir sin el otro. Akodrarse mos aze egzistir: olvidar mos aze kontinuar.

En vezes el ombre se espanta i dize en si: Sera ke me esto desparesyendo? Sera ke mi vida me se esta eskuryendo de las manos? La desmemoria tiene su razon. Mos amostra ke no somos los proprietaryos kompleto de nada. Ni de muestros diyas ni de muestros rekuerdos. El ombre es un pasajero, i lo ke se akodra i lo ke se piedre son la parte del mizmo viyaje. La desmemoria arepusha a estar mas prezente, a mirar el “agora” i a valorar lo ke dainda no se eskapo.

Entre el akodro i el olvido, el ombre yora i riye. El akodro los ata a los suyos: a la famiya, a la lingua, a la tradisyon, a las bozes ke ya se amataron. El olvido lo libera de la kanserya del mundo, i le da un poko de ayre para respirar. 

A la fin de todo, la vida es esto:

Akodrar lo bastante para saver de ande vienes.

Olvidar lo bastante para pueder kontinuar.

I akseptar lo bastante para no espantar de la parte ke disparese.

Ke el Dio mos de memoria para lo ke merese estar en el korason, i olvido para lo ke aze apezgar la alma.

Siz de yorumunuzu yapın

Tüm Yorumları Görün