Kuando era chika, mi padre tomava un pedaso de papel, lo dublava, i aziya un vaporiko. Al lado aziya un pasharo.
En akeyos momentos no pensava enriva de esto. Me plaziya estar kon mi padre.
De vez en kuando aziya una papelera i lo inchiya de bonbones no komo oy en dia ke son de kolor a kolor. Akel tiyempo no aviya munchas klasas, los bonbonikos eran komo karamelikas. Mi madre no diziya ande ma pensava ke se van a pudrir los dientes. Ma eya nunka ne se metiya entre yo i mi padre. Akel tiyempo la asukar no era enemigo publiko.
Para mi mirar a mi padre ke estava dando forma al papel kon sus manos era komo un miraklo.
Ansina deskuvri el arte de origami ke era un mundo muy ermozo. Me topava pensando lo ke puediya azer kon un pedaso de papel. Esto era una manera de komunikasyon kon mi padre, eran momentos muy presyozos.
Mas tadre me ambezi ke el origami developa el sentimento estetika en las kreyaturas. Les da el plazer de krear. El origami es pasensya. Kuando las manos de la kreyatura lavoran, i la lingua tanbien se developa. Porke las kreyaturas avlan kon el papel koma los eroes de los kuentos. El origami es matematika. Del rektangolo se pasa al triangolo, del grande al chiko…
I ansi pasa la vida. La vida es el arte de dublar i de ser dublado. Kuando dublamos la vida topamos en kada parte una savor diferente. En el kamino de la vida ay dublar las alegrias i suportar las tristezas. En vezes mos pedremos entre los dos. La alegria kon la tristeza son komo ermanas. Kale tomar kamino kon lo ke devemos dublar, i no detenermos kon lo lo ke devemos suportar. En este punto al lugar de tener las alegrias en el korason mos kemamos kon la tristeza. Mos amargamos, no vemos lo bueno, ni la meatad de la kupa de agua i vinimos a un momento a dizir ke ni la kupa egziste. Ma todo lo ke devemos suportar es una lisyon. Es komo tomar las kestiones de un egzamen antes de la data. Ma la vida no da las kestiones de antes. I ansina mos plaze bushkar las repuestas. Este modo de vida parese dura ma anbezar da a la vida su savor.
La vida no tiene prova de antes, eya viene kon koensidensyas.
El origami mos dize “dubla para anbezar a ser dublado.”
Komo dize el eskritor, Mehmet Deveci:
“La vida es un arte de dublar, al poko i al muncho,
a lo bueno i a lo negro, i en vezes a ti mizmo.”