Türk Musevileri Müzesi'nde Antakya'ya ses veren sergi

Üç yıl önce yaşanan büyük depremin ardından sarsılan Antakya'yı anmak, hatırlamak ve kent hafızasını canlı tutmak amacıyla hazırlanan sergi; yıkımın tanıklığını, dayanışmanın izlerini ve iyileşmenin yollarını görünür kılmayı hedefliyor. Sergi dört aşamalı bir kurguyla ziyaretçileri karşılıyor: Hatırlamak, sarsılmak, duyumsamak ve iyileşmek. Toplumsal direnç, dayanışma ve yeniden inşa süreçleri.

Serginin koordinatörlüğünü Rubi Asa ve Nisya İşman Allovi üstlenirken, Yüksek Mimar Rubi Asa ve Liza Cemel sergiye fotoğraflarıyla, piyanist ve besteci Renan Koen ses hafızası ve video enstalasyonlarıyla, Önem Çerçel ise grafik tasarımlarıyla katkı sundu.

Açılışta konuşma yapan 500. Yıl Vakfı Başkanı Silvyo Ovadya, serginin unutmamak ve hatırlamak için ne kadar önemli olduğuna dikkat çekti. Ardından söz alan Rubi Asa, serginin açıldığı mekânın eski bir mikve (arınma havuzu) olarak taşıdığı sembolik anlamdan bahsederek, serginin hem fiziksel hem de ruhsal bir arınma alanı sunduğunu belirtti. Nisya İşman Allovi ise İstanbul Bienali paralel etkinliklerine üçüncü defa katılarak, müzeyi böyle önemli bir konuda görünür kıldıkların anlattı. Liza Cemel, gençlik yıllarını geçirdiği Antakya’ya deprem sonrası geri dönerek fotoğrafladığı yıkımın izlerini paylaştı. Renan Koen ise yürüttüğü sözlü tarih çalışmaları kapsamında depremi deneyimleyen bireylerin ses kayıtları ve tanıklıkları üzerinden hazırladığı ses enstalasyonunu tanıttı.

Bu sergi yalnızca kaybı değil, aynı zamanda dönüşümün, iyileşmenin ve hafızanın direncini de görünür kılmayı amaçlıyor. Toplulukların kendi içgüdüleriyle yeniden doğuşuna, enkaz altından çıkan hikâyelere, yerinden edilen bedenlere ve geri dönen ruhlara tanıklık ediyor; kırılgan olana yer açarken eksik olanı da onurlandırıyor.  

18. İstanbul Bienali ile paralel olarak düzenlenen ‘Dünden Bugüne Antakya: Yıkımın Kıyısında – Antakya’nın İzinde’ sergisi, 30 Haziran 2026 tarihine kadar ziyaret edilebilecek.