Su nombre era Rav Pinjas de Koretz. Todo lo ke el keriya azer era estudiar, arogar al Dio i meditar. La djente viniyan a vijitarlo, rogando por su apoyo, demandando ke los bendiga. Kaminando a la sinagoga Shabat demanyana, tres o kuatro estudiantes se aserkavan para demandarle una kestion. Kuando se alevantava para ensenyar, un alay de djentorya viniya. Kuando tornava a kaza, topava en kaza dodje mujeres asperandolo. Kada una keriya su apoyo i su bendision.
En las fiestas, espesialmente en Sukot, mas muncha djente viniya. Rav Pinhas keriya estudiar, meditar, eskrivir un grande livro. No teniya tiempo. Kon tiempo, esto empeso a dezrepozarlo mas muncho. Teniya menester de tiempo libro, i mankas distraksiones, ma no puediya refuzar todas estas personas ke kreian ke puediya ayudarlas. Komo puediya konvenserlas ke se vaygan a un otro Rav mas savido de el.
Un Yom Kipur, Rav Pinhas le rogo al Santo: "Aleshame de toda esta djente. Dia i noche me estan dezrepozando. Dame trankilidad’’. El Dio lo oyo. La djente se alesharon de el. Dingunos no lo envito a kortar tanit. No lo resivieron komo antes. No aviya djente ke ivan a inchir su kaza duspues de Yom Kipur. Rav Pinhas kamino solo a kaza, por la primera vez kortaron el tanit solos kon su mujer.
Penso ke era la mijor noche de su vida. Pudo meditar i estudiar sin interupsiones. Ma a la demanyana sigiente, todos en la maalle estavan okupados aparejando sus suka para la fiesta. Rav Pinhas aspero ke los ombres de la maale vengan kon sus instrumentos para establisir su suka. Ma dingunos no vinieron. Komo no era kapache en estos echos, el Rav no savia kualo azer. A la fin, porke no teniya otra alternativo, fue ovligado a demandar un no judio a konstruir la suka. Ma el ombre no teniya los instrumentos nesesarios, i Rav Pinhas no pudo demandar de dingun vizino ke le empresten sus instrumentos. Su mujer fue a rogarles.
Unas kuantas oras antes la fiesta, reusheron a kompletar una estruktura fea, torsida i sin rezistensia. A la echadura del sol, kuando su mujer asiendó las velas, Rav Pinhas se aparejo para ir a la sinagoga. Nunka no pedriya un servisio en las fiestas, i ademas no keriya pedrer la oportunidad de yamar un invitado. En akeyos tiempos, los proves o los viejos de una komunidad asperavan ke la djente de la maale los inviten a sus kazas. Todos los ke keriyan un lugar i todos los ke keriyan un invitado estavan alegres, eksepto Rav Pinhas, porke dingunos no aviyan akseptado su invitasion. I ansi paso la primera noche de Sukot, i Rav Pinhas estuvo asentado en su suka, solo kon su mujer. Dingunos no vinieron a selebrarle la fiesta. Dingunos no trusho dulse. Ni kreaturas, ni rizas, ni kantikas. Solo aviya kayades. I Rav Pinhas penso: ‘’Esto es el presio de la libertad? Vale la pena?’’ Empeso a yorar. Rogo al Dio: "Ize un yerro. Trayme atras mi djente. Ke vengan i ke inchan mi vida’’.
El Dio lo oyo. La maale entera vinieron a la suka de Rav Pinhas. Trusheron de muevo vida a la suka de Rav Pinhas.