Selam Şalom dostları ve tabi ki okurları.
Hayat dediğimiz şey bir hoşgeldin, bir de hoşçakaldan ibaret değil midir? Önemli olan bunun arasını güzel doldurabilmek, çoğu zaman küçük anların büyük yankılar bıraktığı bir yolculuktur hayat…
Bazen bir sabah kahvesinde, bazen bir çocuğun gülüşünde, bazen de bir yabancının bakışında gizlidir asıl hikayeler. Bu köşede fırsat buldukça gündelik hayatın içinden süzülen duygulara, düşüncelere hayatın bizlere neler anlatmak istediği değerlere birlikte bakacağız, yaşamın içindeki hikayelerden bir şeyler üretebilmek için bir yolculuğa çıkacağız birlikte. Çünkü "hayata dair ne varsa" paylaşınca anlam kazanıyor güzelleşiyor.
Padişah yolun ortasına kimseler görmeden koca bir taş koydurur, “Bakalım insanlar bu taşı görünce ne yapacak” diye merak eder ve bir kenarda gizlenerek beklemeye başlar. Önce yoldan Vezir geçer, taşa şöyle bir bakar, etrafında dolaşır; “Sultan’a söyleyeyim de bir kadro kuralım” der geçer gider. Arkadan komutan gelir, taşı görünce “Vezir’e haber vereyim de Sultanla konuşsun çaresine bakalım” der. Daha sonra birçok geçen hep kendilerince saraydan bir çözüm bulma bahanesi ile yola devam edip geçip giderler. Bir süre sonra sırtında yükü, arkasında eşeği ile bir köylü geçer yoldan. Ortadaki taşı görünce şöyle bir durur, etrafına bakınır, yolu engelliyor diye bir çare düşünür ve sonra zorlanarak kan ter içinde o taşı yolun kenarına iter. Bir de ne görsün, taşın altında bir kese, heyecanla açar keseyi, içinde altınlar ve bir not bulur: “Bu kesenin içindeki altınlar elini taşın altına koymayı becerenler içindir.”
Hayat da aynen böyle değil midir, zorluklarla mücadele etmezsek hiç bir sonuç elde edemeyiz, zorluklar aslında başarıların habercisi, başarılar da onun mükafatıdır.
Kısacası elimizi taşın altına koymadan birşey elde edemeyiz.
yolunuz açık, sevginiz bol olsun…
