EL SAVIO I EL CHOBAN

Silva FİLİBA Judeo-Espanyol
24 Ağustos 2022 Çarşamba

El sol ya espunto

El sielo se aklaro

El pasharo ya bolo

La natura se esperto

El chobaniko asentado en el bodre del kampo, mira la natura al entorno de el i se eksklama kon fervor: “Ke ermozura, ke kolores, ke luz i alegriya. O Dio ke regalo ermozo mos dates. O Dio, te kero bien Sinyor de los Sielos. Muncho bien, tanto bien ke si teniyas kodreros te los guadrava debaldes sin tomar ni un grosh”. En este mizmo punto viene de pasar un haham muy savyo i konosido. Oyendo estas palavras se kedo, i kon sanya i ravya grito al choban:

“No te averguensas de avlar este modo al Dio Baruh’u, pekador grande, mereses palos en el ginnam”. El chobaniko tremblando de espanto i de verguensa, la kavesa abokada murmureyo:

“No se sinyor, kualo kaliya ke dishera”.

“Meldaras una beraha”.

“No se sinyor”.

“Unas de las Zemirotes, la Kiryat Shema”.

“No se meldar, no se nada” responde el povereto choban.

El Haham se penso un poko kon ravya i despasensya lo grito.

“Bueno asenta te ambezare”.

I diya entero le avlo i le ambezo del shahrit a la minha, zemirot, berahot, pedasos de la Mishna i Gemara i mizmo dichas de muestros savios. I el manseviko kayado i respektuozo estuvo oyendo. Kuando el sol se ampeso a echarse el Haham se alevanto, se sakudyo el vistido i antes de espartirse le repeto al choban:

“Agora ya entedites komo kale ke avles al Sinyor del Mundo?”.

I se metyo al kamino para tornar a kaza.

La noche ampeso a kayer, las estreyas se asendyeron en el sielo, i la golor de las rozas incho el aver. El chobaniko kito un pedaso de pan i una sevoya de la aldikera i se metyo a komer.

“Ke kalmo, ke ermoza nochada. O Dio te kero muncho bien” ama pishin se kedo de avlar, i penso ke no era ansina ke kaliya dizir komo le ambezo el Haham. Penso i penso, nada no topo, todo se le aviya mesklado en la kavesa, todo se lo olvido. Triste i kayado se kedo asentado kon sus kodrerikos al entorno de el.

En medyo de la noche una bos alta yena de ravya esperto al savio: “Haham Haham! Pekates oy, una alma te arovates de mi. Este chobaniko kon sus palavras simples arogava. Agora kedo de bendizirme. Me rovates una alma pura i djusta”.

Presto el savio se vistio, se metyo en kamino i serka de la demanyana lo topo al chobaniko triste i asentado.

“Te arogo ijo miyo, te arogo, bendize al Kriyador komo keres. Kon los biervos tuyos ke seyan, ma bendize”.

La orasyon ke se dize de una alma pura vale mas ke saverisyo i sensya.

Ke pensash keridos ermanos?

Silva Filiba

 

Siz de yorumunuzu yapın

Tüm Yorumları Görün