Duayen sinema eleştirmeni Atilla Dorsay, son kitabı ‘Irkçılığı Gördüm, Tanıyorum’da, sinemanın çok dışında bir konuya değinerek, ırkçılığa, ayırımcılığa, ötekileştirmeye karşı 1988’den günümüze, kaleme aldığı çok sayıda yazıyı toparlıyor.
İbretle okunması gereken bu kitaptaki tüm metinlerin, bugün yazılmışçasına güncelliğini korumuş olmaları, bağnaz ve ırkçı bir milliyetçilik akımının, bir dönem sevecen ve barışçıl olan toplumumuzu nasıl ayrıştırdığını, nasıl farklı düşünen ve yaşayana düşman gözüyle baktığımızı anımsatmasıyla epey rahatsız edici. Dorsay’ın her zamanki gibi doğal ve samimi bir sohbet havasında okunan yazıları, yıllardır hissettiklerimizi ve düşündüklerimizi birebir yansıttığından, yalnız olmadığımızı da duyumsatıyor. Bu açıdan yüreğimize su serptikleri söylenebilir.
Kitabın bir diğer etkileyici tarafı da bu metinlerin ortaya çıkardığı Atilla Dorsay’ın aydın ve hümanist Türk Milliyetçisi yönü. Onunki, milliyetçilik maskesinin arkasına gizlenip faşizan bir ırkçılığı öne çıkaran politik milliyetçilikle taban tabana zıt, vatanını ve ulusunu seven, kendi insanını yüceltirken başkalarını küçümsemeyen, kendisi gibi düşünmeyene düşman gözüyle bakmayan, karşı da olsa her farklı düşünce ve inanca saygı gösteren bir milliyetçilik anlayışı.
Hem farklı zaman ve duygularla yazılsalar da, bir yapboz parçaları gibi birbirini tamamlayan her dem geçerli bir yazı dizisini, hem de saygın bir yazarımızın kişiliğinin farklı bir açısını keşfetmek için okunması şart bir kitap.
