Gazetelerde hangi köşe yazarının ne kadar okunduğu önemli bir göstergedir. Tabii gazetenin internet ortamında okunmasından söz ediyoruz. Yazarı her ‘tık’ladığınızda onun grafiği yükselir. Diğer medya kuruluşlarını bilemiyorum ama Şalom’da etik olarak kimin ne kadar ‘tık’landığı söylenmez.
Ya, gazeteyi eline alıp okumayı tercih eden kişiler beğenilerini nasıl ifade ederler? Edemezler genelde. Nadiren bir e-posta gönderirler; yazarı tanıyorlarsa yüz yüze sohbet ederler; kimi zaman da hiç bilmediğiniz biri yanınıza yaklaşır, kendini tanıtır ve köşe yazılarınızla ilgili yorumlarda bulunur. Benim için en değerli ‘tık’ budur.
Geçen gün gazeteye geldiğimde elime hatırlatma notuna iliştirilmiş bir kartvizit verdiler. Yurtdışında yaşayan bir abonemiz kitap almak için ofise gelmiş. Sıra gazetenin içeriğine gelince, birinci sayfayı çevirdikten sonra okuduğu ilk yazının ‘Ayrıntı’ köşesi olduğunu belirtmiş. Ardından da yazılarımı neden kitaplaştırmadığımı sormuş. Bunlar çok güzel geri dönüşler.
Köşe yazılarımı derlemek kısa bir süre için aklımdan geçti. Hele, düşüncelerine her zaman saygı duyduğum, sevgili Klara Perahya, yıllar öncesinde bu öneriyi ciddi bir şekilde önerdiğinde…
İşin özünde biraz tembellik olduğunu kabul etmeliyim. Çok ünlü biri olmadığınız zaman ticari açıdan satış yapabilecek kitap türü değil; öte yandan manevi açıdan ele aldığımda, çocuklarıma kalacak hoş bir seda…
Belki bir kez daha düşünmeliyim.
***
15 Kasım’da ‘Bizim Tepe’de özel bir etkinlik düzenleniyor. Sanatçı Çağla Göksu, ‘Gölgeler’ başlıklı suluboya resim sergisini İZEV (İstanbul Zihinsel Engelliler Vakfı) yararına açacak. Beyazı çok iyi kullanan sanatçının bazı yapıtları Burhan Uygur’un yapıtlarını anımsatıyor. Güzel bir ortamda, güzel insanları bir arada görmek istiyorsanız açılışa mutlaka katılın. Diğer bir yücelik ise sanatçının amaca yönelik olarak resimlerini mantıklı bir çerçevede tutuyor olması.
İZEV gençlerinde içten bir gülümseme görmek için resimleri izlemeye değer kanımca.
