İlkokulda hayat bilgisi dersinde mart, nisan ve mayıs ayının ilkbahar ayları olduğu öğretilmişti. Günler uzar, havalar ısınır diye de bir ek bilgi verilmişti. Hatta baharın müjdecisi olan cemreler de (havaya, suya ve toprağa şeklinde sırasıyla) şubat ayından itibaren düşmeye başlarlar…
Oysa nisan ayında olmamıza rağmen havanın bu durumdan haberi yokmuş gibi, serin serin esiyor… Neyse önümüz ilkbahar ve yaz bu kaçınılmaz güneşli günlere kısa bir zaman sonra kavuşacağız nasılsa… Mart ayında yağan karın ardından kısa süreli sahte bir bahar yaşamıştık… Bir arkadaşımın o günlerde içimi ısıtan “Günaydın Bahar” mesajını halen saklıyorum günü geldiğinde okuyacağım…
Baharda her nedense Anadolu yakasında yaşadığım günler gelir aklıma. Bahar bir başka yakışır, Avrupa yakasına oranla binalar daha alçak ve bahçe içinde olduğundan- kaldı mı bilmem ama- daha fazla ağaç vardır, yeşerdiklerini gözlemleyebilirsiniz… Ihlamur ve iğde ağaçlarının yaydığı koku ile içinize işler bahar… Ah bir de trafik olmasa daha sık gidebilsem Bağdat Caddesi’ne, Sahil Yolunda deniz kokulu bir yürüyüş yaparken geçmişin anıları canlansa gözümde…
Anadolu yakası derken, şayet o yakada ikamet ediyorsanız ve Gözlem Yayınları’nın kitaplarından, CD’lerinden ve Judaik objelerinden satın almak istiyorsanız Nezih Kitapevi’ne uğrayın. Kısaca artık size daha yakınız…
***
Geçen hafta Diyarbakır’daydım. Orada da havalar serin, hatta her akşamüstü 16-18 saatleri arasında yağan şiddetli yağmur şehre güzel bir duş aldırıyordu. Orada da İstanbul gibi kış doğru dürüst yaşanmamış, kış aylarında yağması gereken yağmurlar şimdilerde düşüyor toprağa… Sonra da büyükşehirde duymayı özlediğimiz toprak kokusu yayılıyor etrafa…
Oralarda anlatılacak, aktarılacak birçok güzellik var ama bir fırsatını yakaladığınızda gidin gezin derim… Dicle kenarında bir çay için, sohbet edin, Anadolu insanının misafirperverliğini hatırlayın. Hevsel Bahçeleri’nin doyulmaz taze yeşilliklerinden oluşan salatanın lezzetine doyamayacaksınız…
Sevdiklerinizle mutlu bir Pesah dilerim…
