Antisemit kime denir?

Saygı duyulan Başpiskopos Desmond Tutu şöyle demişti:

“Yahudilerin hoşuna gitsin ya da gitmesin, onlar garip bir halktır. Diğer halklar için kullanılan aynı ölçütlerle yargılanmayı asla bekleyemezler.”

Tutu’nun diğer bir deyişi şu şekildeydi:

“Yahudiler, Tanrı’yı tekellerine almışlardı. İsa, Yahudilerin diğer insanları dışlamasına kızmıştı.”

Antisemit kime denir? Kendinizin ve kurumunuzun –sadece İsrail’e karşı eleştirel bir tavır takınmaktan bahsetmiyorum– Yahudi karşıtı, İsrail ve Siyonizm karşıtı ve antisemit olduğunu nasıl anlarsınız?

Huffington Post Eşcinsel Sesleri Editörü Noah Michelson’un blogunda yayınladığı “Eşcinsel Düşmanı Olup Olmadığınızı (Ve Belki De Bunun Farkında Bile Olmadığınızı) Anlamanız İçin Kolay Bir Test” yazısını okuduktan sonra, bu makalenin yazılması gerektiğini fark ettim. Yazdığım yazılara “Yahudiler, insanların onlardan neden bu kadar çok nefret ettiklerini niçin kendilerine sormuyorlar” şeklinde yorumlar almıştım.

Bu yaklaşım, size de kurbanı suçlamak gibi gelmiyor mu biraz? Genç bir kıza tecavüze uğramak için ne yaptığını ya da bir delikanlıya “ne kusurun vardı ki bu sataşmaların hedefi oldun?” diye sormak gibi adeta. “Hey millet, derdiniz ne sizin?”

Peki, birinin kalkıp da siyahlar, eşcinseller veya Müslümanlar için “Neden bu kadar nefret ediliyorsunuz?” diye sorması durumunda, hem kullandığı politik dile dikkat eden solcuların hem de sağcıların nasıl bir kıyamet koparacaklarını hayal edebiliyor musunuz?

2012’nin mart ayında Malezya Federal Bölgesi İslami İşler Bakanlığı, bütün camilerde okunmak üzere resmi bir hutbe yayınladı: “Yahudilerin kendini beğenmiş davranışlarından ve işledikleri cinayetlerden de kanıtlandığı üzere asıl düşman olduklarını Müslümanlar artık idrak etmelidir.” Malezya’da Yahudi nüfus yok. Aynı şeyi başka gruplar için fütursuzca söyleyebileceğinizi hayal edebiliyor musunuz? Asla. İşte bu antisemitizmdir.

Bunlar yerel ve sistematik antisemitizmi ortaya çıkaran örnekler. Yedi milyarlık dünyada bugün sadece 14 milyon Yahudi var. Bu da Yahudilerden nefret eden milyonlarca kişinin, henüz tek bir Yahudi’yle bile tanışmadığı anlamına geliyor. Yahudilere olan düşmanlıkları, kökleşmiş ve içlerine işlemiş bir durum; Richard Dawkins’in deyimiyle ‘kültürel bir durum’. Yahudi nefreti, 2000 yıldan uzun bir tarihe sahip ve bu ifadeleri kullanan kimselerin de nefret söyleminde bulunduklarına dair hiçbir fikirleri olmadığını düşünüyorum. Nefret dolu yorumlar, nefes almak kadar doğal adeta. Yahudi düşmanlığı / antisemitizm kemiklere, bağ dokusuna işlemiş, kültürümüzün kas kirişi haline gelmiş; sadece ve sadece tek bir halka yönelik katman katman biriken bir nefrettir sözünü ettiğim.

İsa’nın ölümünden beri, Yahudiler onu çarmıha germekle ve kurtarıcıları olarak tanımamakla suçlandılar. Son 40 yılda Katolik Kilisesi’nin aydınlanmış liderleri, ettikleri bu sözler için ve insanları, Yahudileri sırf Yahudi oldukları gerekçesiyle öldürmeye ve sakat bırakmaya kışkırttıkları için özür dilediler. Papa Francis iyi bir Katolik’in antisemit olamayacağını açıkça beyan etti. Fakat bu ifade, bin yıllardır süre gelen bu nefretin karşıtı bir görüştür. 

Martin Luther, Reform döneminde Katolik Kilisesi’nden ayrılıp Protestanlığı kurduğunda, İsa’ya ulaşma mânisinin artık ortadan kalktığına inanarak Yahudilere çağrıda bulundu. Yahudiler,  Luther’in yolundan gitmeyi reddedince, Luther Yahudilere karşı saldırıya geçti; sırf Yahudi oldukları için.

İslam’ın doğuşu ve Yahudilerin Muhammed’in yolundan gitmeyi reddetmeleriyle birlikte, Yahudiler yine saldırıya uğradı; sırf Yahudi oldukları için.

İsrail’i eleştirmekte hiçbir sorun yoktur. İsrail, Kanada ya da başka bir Batı ülkesinden daha kusursuz değildir. Bütün demokratik ülkelerin sorunları vardır. Yardıma ihtiyacı olan diğer bütün insanların zararına olacak şekilde, İsrail’in eleştirilmesi antisemitizmdir. Otokrat, teokratik, despotik rejimlerde ya da başka demokratik ülkelerde olanlar için tek kelime etmeksizin; sadece İsrail’de yapılanlar için çığlık atılması antisemitizmdir.

Avrupalılar, çalıntı su ürünleri için Fas’la anlaşma yapmakta sorun görmüyorken, İsrail’de ‘işgal edilmiş’ topraklar üzerinde hayata geçirilebilecek herhangi bir projeyi reddetmeleri antisemitizmdir.

Romanya’da resmi yayın kuruluşu TVR3, Holokost’u kutlayan ve İngiliz argosunda ‘Yahudi’ anlamına gelen ‘kike’lerin yakılması çağrısında bulunan Noel şarkıları yayınladığında hiçbir sorun çıkmamıştı. Evet, şarkılar daha sonra geri çekilmiş ve hükümet, uluslararası boyuttaki tepkilerden sonra duruma müdahale etmişti. Fakat şarkıları seslendiren Dor Transilvan grubu ve programı yayınlayanlar, hiçbir şekilde tereddüde düşmediler. Yahudileri yakmak mı? Elbette. İşte bu antisemitizmdir.

Avrupa ve Ortadoğu İnsan Hakları İzleme Örgütü’nün (Euro-Mid Observer for Human Rights) eşleri tarafından dövülen Arap kadınları için İsrail’i suçlaması antisemitizmdir.

Filistin’in Kadından Sorumlu Bakanı Rabiha Diab, Arap erkeklerinin Arap kadınlarına uyguladığı şiddet için İsrail’i suçlarken gayet rahattı. Bakan’ın, “En büyük şiddeti uygulayan İsrail işgalidir… Bizi ilerlemekten alıkoyan temel mesele budur” demesi antisemitizmdir. 

Müslüman Kardeşler’den Şeyh Yusuf al-Qaradawi, şöyle demişti: “Allah, Yahudilere yozlaşmış oldukları için sonu gelmeyen bir ceza verdi. Sonuncu cezanın lideri Hitler’di. Yahudilerle kılıç ve silah dışında diyalog olmaz. Allah’a bütün Yahudileri öldürmesi için dua ediyoruz.” Fakat bu sözler tek kelimeyle bile kınanmamıştı; işte bu antisemitizmdir.

İtalya’daki Forconi hareketinin sözcüsü Andrea Zunino şöyle bir beyan da bulundu:

“Hükümetin istifa etmesini istiyoruz. Bugün artık Rothschild ailesi gibi bankerlere köle olmuş İtalya’nın egemenliğini istiyoruz. Dünyadaki en zengin kişilerin beşinin ya da altısının Yahudi olması çok ilginç ama bu araştırmam gereken bir konu.”

İşte bu antisemitizmdir.

Kurumların Siyonizm’e saldırıp İsrail’in bir Yahudi devleti olarak var olma hakkını inkâr etmesi antisemitizmdir.

Nefreti öğretip Yahudilerin katledilmesini teşvik etmek antisemitizmdir.

Ünlü Hıristiyan Evangelist lider Billy Graham, 1970’li yıllarda ABD Başkanı Richard Nixon’la Yahudileri konuşurken gayet rahattı. Nixon, Yahudilerin medyadaki hegemonyasından bahsediyordu. Graham, Nixon’a katılarak Yahudi engelinin kırılması gerektiğini, aksi takdirde ülkenin güme gideceğini söylüyordu. Nixon’un bu yoruma cevabı şuydu: “Of be adamım. Bence de. Açık açık söyleyemesem bile ben de buna inanıyorum.” İşte bu sistematik ve endemik antisemitizmdir.

George Orwell’ın ‘1984’ kitabındaki en akılda kalan anlarından biri, solcu despot yönetimin seyircilerinin, bir film sahnesinde gözlüklü bir Yahudinin görünmesiyle birlikte dengesiz bir cinnet geçirdiği iki dakikalık nefret anıdır. Bu an ikonik antisemitizmdir.

Yüzlerce yıldır bir ‘Yahudi sorunu’ var. “Yahudileri ne yapacağız?” Yahudi sorunu emsali olmayan bir antisemitizm olgusudur. Hiçbir kültür, din ya da etnisite, bir halk olarak Yahudilerin sorgulandığı gibi sorgulanmamıştır. Ve bu sorunun sorulabilmesinin tek sebebi, nefretin bu denli kökleşmiş olmasıdır. LGBT bireylere, siyahlara ve feminizme kucak açıldı. İnsan hakları mücadelesinde onlarla omuz omuza duruyoruz. Fakat Yahudi halkıyla omuz omuza duruluyor mu? Yahudi halkına kucak açmak gibi bir durum söz konusu mu?

Toronto’da Queen’s Parkı’nda birisi kalkıp “Yahudileri öldürün” dediğinde, şehrin ve polisin bunu görmezlikten gelmesi ve adamın derhal gözaltına alınmaması, sistematik antisemitizmdir. İnsanların seyirci kalıp tek laf etmemesi endemik antisemitizmdir. Bu olayı biri Huffington Post sitesindeki kendi köşem olmak üzere, sadece iki medya organının haber yapması ise medyadaki sistematik antisemitizmdir.

Birisi kalkıp “Eşcinselleri öldürün” diye bağırsaydı, bu çok büyük bir öfkeye yol açardı.

Desmond Tutu’nun o sözlerinden, Yahudilerin katledilme çağrısına kadar, tüm bunlar karşısında ise hiç kimse sesini çıkarmıyor.

İşte bu antisemitizmdir.

Kaynak: http://www.cija.ca/antisemitism/how-does-one-describe-an-antisemite/