Yerli diziler kendilerine garip bir misyon yüklemeye başladılar, dizilerdeki öpüşme, sevişme, yastık koyma sahnelerinden çok daha tehlikeli bir durum bu...
Başbakan’ın ‘one minute’ çıkışından cesaret alan yapımcılar İsrail’e giydirip duruyorlar.
Önce TRT’nin Ayrılık dizisi, Gazze saldırıları nedeniyle yüklendi İsrail’e...
Sonra Kurtlar Vadisi’nde Polat Alemdar daha da ileriye gitti, İsrail Konsolosluğu’nu basıp herkesi öldürdü...
İsrail de haklı olarak tepki gösterdi bu duruma.
‘Haklı olarak’ dediğim için hemen kızmayın bana, sakin şekilde İsrail’in yerine kendinizi koyun.
Hatta koymayın, yakın geçmişte bizim başımıza gelen benzer olayı hatırlayın.
Amerikan dizisi 24’te Türkler terörist gösterildiği için nasıl ayağa kalkmıştık...
Yabancı dizilerde Türklük ve Türkiye üzerine olumsuz bir şey gördüğümüzde sesimizi yükseltmiyor muyuz.
İsrail’in yaptığı da bu...
Türk dizileri tarafından karalanmak istemiyorlar.
İşin ilginci herkes bu dizilerin yol açtığı gerilimden dolayı İsrail’e yükleniyor...
Neden büyükelçimizin alçak koltuğa oturtulduğu sorgulanıyor.
Buna kızmakta sonuna kadar haklıyız haklı olmasına da kimse de kalkıp bu krizlere yol açan sebepleri; dizileri sorgulamıyor.
Sizin üzerinize vazife mi bu iş?
Neden iki ülke arasındaki ilişkilere dizi senaristleri müdahale edebiliyor
Oysa dizi senaristlerinin işi değil bu.
Mesela ben bir dizi yazıp oradaki karakter yoluyla Almanya’ya faşist diyebilir miyim?..
İngiliz askerlerini Irak’ta kadınlara tecavüz ederken gösterebilir miyim?
Amerikan konsolosluğunu bastırıp içerideki herkesi kurşuna dizdirebilir miyim?..
Türkiye’nin dışişlerine müdahale etmek bu kadar kolay mı?
İsteyen istediği ülke hakkında istediğini söyleyebiliyor mu?
Ne yazık ki İsrail’e vurmak Türk dizileri arasında moda haline geldi.
İşte bir dizi yüzünden iki ülke arasındaki krizin tırmandığı nokta orada.
Dışişleri ve RTÜK bu işe mutlak müdahale etmeli.
RTÜK öpüşmeyi, sevişmeyi bırakıp asıl bu konulara izin vermemeli.
Türkiye’nin dış politikası dizi senaristlerinin keyfine bırakılmayacak kadar hassastır.
Cengiz Semercioğlu
Hürriyet Gazetesi 14.01.2010
