Una nosyon importante: REUSHİR

Coya DELEVİ Judeo-Espanyol
28 Nisan 2010 Çarşamba

Me parese antes 7-8 anyos tengo eskrito un teksto semejante. No me akodro el kontenido. Naturalmente, mis ideas, opinyones fundemental no trokariyan. Ay ke, agora tengo una maturita, un mas grande entendimiento en mi manera de konsever los faktos. Otruna vez entendi ke la reushita no tyene dingun dar i aver kon la edad. İ esto lo devo sin duda a mis konosensyas de los anyos d’alkavo, al kontakto de kolavoradores de toda edad, en las kuatro parte del mundo.

Antes 8-10 anyos, empesando a eskrivir en Judeo-Espanyol no era tan sigura de mi manera d’eksprimirme. Siguro avlarlo, nunka fue problema para mi, ma eskrivir es diferente. Tuve chikas difikultades, resivi keshas de mis lektores, kritikas. No estavan syempre entendyendo syertas de mis ekspresyones. Esto porke eskoji de eskrivir en un lenguaje ande no estava empleando byervos  (por lo mas en turko) ke uzamos en muestras konversasyones. Pensi ke muestras dos publikasyones tienen lektores afuera de Turkiya, i eyos no konosen el turko.

El famozo Bernard Shaw tiene dicho: “Si no ay difikultad i obstakolos en el kamino vuestro, sepash ke este kamino no vos yeva a un lugar importante..” Egzakto... En el kamino de la “reushita” ay menester de pasensya, perseverensya, en vezes un poko d’elastisidad i muevos kaminos meoyudos en kada tentativa. No se si se puede dar una definisyon neta de esta nosyon. Su importansa difera de persona a persona, de las kondisyones del lugar i momento, de la proporsyon de difikultad ke reprezenta la tentativa i otros elementos. De una koza esto sigura: Ampesar a un lavoro, a un echo kon kreer, kon amor i ardor... A mi opinyon estas son las yaves ke entornan (si mizmo no avren kompletamente) la puerta de la reushita.

Kuando empesi a eskrivir, munchas amigas me disheron ke me iva enfasyar muy presto, no syendo una profesyonala ets... En kurto ke no iva reushir. La reushita, komo munchas kozas en la vida es luchar, perseverar kontra las “provokasyones” de la djente, es kontinuar malgrado las kritikas, las difikultades, es kestyon de buena veluntad. La persona si se kondisyona negativamente a un “fiasko”, dayinda sin empesar ya se deskoraja.

Alora, para efasar las ezitasyones, kada uno deve dizirse “yo vo prevar”. Ay probabilidades ke el ke apreva puede pyedrer una vez, dos vezes. Komo dishe se deve perseverar. Ma, el ke no apreva, de toda manera ya pyedro. Yo aprevi i sali ganansyoza. Gani eksperyensas, me ambezi sujetos ke no konosiya, gani amigas i konosensyas muevas. El “orizonte” me se ancheo.

Aki la palavra d’un espesyalisto: “La persona en kaminando verso su eskopo, enkontra dos modos de obstakolos: interyor i eksteryor. En primero deve venser sus propias ezitasyones i despues los impedimientos ke vienen de afuera. İ esto kon grande veluntad...”

Es djusto, porke la reushita es egzijente. Demanda disiplin, motivasyon. Por siguro, komo toda koza tiene un presyo (bedel) seya moral, seya materyal. Si a una perioda no se paga esto, toda la vida puede ser se deve pagar el presyo de “desfecahas”. Seriya importante aki de dar en ancho egzempyos, ma tengo mas de eskrivir i chiko espasyo!.

Es kuryozo, munchas vezes kuando no reushemos, topamos achakes o akulpamos los otros. Es un komporto umano muy frekuente, ma non deziravle. Porke, antes de echar la kulpa al ayre, kale ambezar a emplear las velas de muestra barka!.. Keridos lektores, este teksto lo ize kaji enteramente a la luz de mis observasyones i mis eksperyensas personel. De dinguna manera no es kon la entisyon de dar konsejos. A la verdad, no esto del todo dezeoza de enkargarme de la responsabilidad de konsejos mal interpretadas o de regretos. Komo syempre es un moabet ke izimos, i nada mas...