İhtiyaçlıya yardım her dinde farzdır. Ancak bu yardım gizli yapılırsa daha bir anlam taşır. Matan – Baseter’in kelime anlamı da budur, “gizli yapılan yardım”. Bu haftanın konukları; Matan Baseter- Barınyurt’un gönüllü hanımları… Gönüllü hanımların bir çoğu kurumda kalan kimsesiz pansiyonerlere sevgi vermek için geldiklerini ancak vermenin ötesinde çok daha fazlasını aldıklarını dile getiren hanımların Başkanı Nora Uyar ve ekibi ile sohbet ettik
1930’lu yıllarda Musevi Cemaati’nde yardıma muhtaç ailelere yardım eli uzatmak, ekonomik sorunlarını olanaklar dahilinde çözümlemek amacıyla kurulan Matan Baseter, bu güne kadar geçen zaman sürecinde yoksula, ihtiyaçlıya ve hastaya her alanda yardım ediyor. Matan Baseter’e bağlı olarak 1991 yılı sonlarında açılan Barınyurt, 55 yaş üstü olmak üzere kimsesiz yaşlılara, gerçekten barınmaya ihtiyaçlı olan kişilere sıcak bir ev ortamında hizmet veriyor. Günümüzde tam doluluk yaşanan kurumda haftanın belirli günleri görev alan hanımlar, pansiyonerlerin günlük hayatlarına renk katmak için uğraşıyorlar.
Destek verdiğiniz kaç aile var ve yapılan yardımlarınızdan söz eder misiniz?
160 ihtiyaçlı aileye yardım ediyoruz. Gelir düzeyi çok düşük ailelere ulaşmaya çalışıyoruz. Günümüz ekonomik şartları dikkate alındığında gittikçe yardım talebinde bulunan aile sayısında da artış gözlemleniyor. Düzenli olarak anketler yapılıyor, toplantılarda alınan kararlar sonucunda ailelerin sorumluluğunu alıyoruz. Her ay kaşerut kurallarına uygun olarak 17 temel gıda ürünün bulunduğu gıda paketlerini gönderiyoruz. Bazı ailelere de yakacak ve katkı sağlanıyor. Bunların dışında sağlık konularında da destek veriyoruz. Yetkili kişiler kendileriyle irtibata geçerek, hastane, doktor, ilaç gibi sağlık yardımlarında bulunuyorlar. En büyük giderimizin sağlık. Yardıma muhtaç insanların yaşan düzeylerini yükseltmeyi amaçlayan kurum, Roş-Aşana, Kipur ve yıl içinde yapılan kaparotları bünyelerindeki ihtiyaçlıya eşitlik ilkesiyle dağıtım yapıyor.
Barınyurt’taki pansiyonerlerin daha önceleri Matan Baseter’in destek verdiği kişiler olmak gibi bir koşul var mı?
Öyle bir koşulumuz yok. Ama yardım elini uzattığımız aileler yaşlandığında, bu öneriyi kendilerine sunuyoruz. Barınyurt açıldığında ilk şart kişilerin kimsesiz olmalarıydı, şartlara göre bazı esneklikler gösterilebiliyor. Şu anda tam bir doluluk yaşanıyor.
Çalışma sisteminizden bahseder misiniz? Görev dağılımları nedir?
Sağlık Komisyonu Emel Bahar, Nora Uyar; Catering Ceni Franko; Ö.S.S.K (Özel Sorunlar ve Sorunlular Komisyonu) Viki Özsezikli - Vivyan Mizrahi; Anket Komisyonu Yafi Kazado - Sara Mori; Dağıtım Komisyonu İnez Ovadya - Meri Erim; Terapi ve Gezi Komisyonu Grasyella Asael; Bayram Hediyeleri Komisyonu Lizet Kalma - Meri Hazak , Genel Sekreter ise Meri Erim. Bu kişilerin yanında her günün başkanları var, onlar da belirli bir düzen içinde görev dağılımı yaparak çalışıyorlar.
Bir gün nasıl geçiyor?
Gelen iki kişi mutfağa girerek pansiyonerlerin sevdiği, arzu ettikleri yemekleri yapıyor, mutfağı kontrol ediyorlar. Diğer Barınyıldızlarımız pansiyonerlerin odalarını dolaşarak, oda içinde ve dolap düzenlemelerine yardımcı olur, sorunlarını dinler, isteklerini bizlere bildirirler.
Gezi komisyonumuz, haftanın belirli bir günü pansiyonerlerimizi geziye götürür, gün sorumluları da onlarla beraber giderler.
Kimi zaman 05:30-06:00 gibi sabah erkenden gelerek catering çalışmalarına yardım ederler.
Terapi Başkanımız Çela Benveniste en önemli görevlerden birini üstleniyor. Her pazartesi el işi yaptırarak güzel saatler geçirmelerini sağlar. Hafta içinde bazı günler toplu faaliyetler düzenliyoruz, bingo gibi oyunlar oynarlar. Depo sorumlumuz ise dışarıdan gelen giysileri korur ihtiyaçlı ailelerin veya buradaki pansiyonerlerin giysi ihtiyaçlarını karşılar. Gitarist İzi Eli her hafta gelerek pansiyonerlerle müzik yapar…
UÖML öğrencilerinin yemeklerini bizler hazırlıyoruz. Her Pazar günü öğrenciler kurumumuza gelerek pansiyonerlerimizi ziyaret ederler… Bu ziyaretler pansiyonerlerimizi çok sevindiriyor.
Bu kurumda çalışmanın zorlukları nedir?
Her kurumda olduğu gibi burada çalışmak da zor. 50 kişi 50 ayrı fikir demek. Her huzur evinde uygulanması gereken kurallar var. Ama bizler burada maneviyatı öne sürerek o kuralları aşmaya çalışıyoruz. Geçen hafta Acıbadem Huzurevi’nin müdürü, bir huzurevinde çalışanların nasıl davranmaları gerektiği yönünde iki günlük bir seminer verdi. Hastabakıcılar, hemşireler, personel ve gönüllüler bu seminere katıldık. Yaptığımız yanlışları gördük, bundan sonra uygulamalara daha dikkatli olacağız. Pansiyonerleri ve gönüllüleri ikna etmek zor olduysa da ikna oldular. Hepimiz birlik içinde, pansiyonerlerimizin iyiliği için buradayız.
Nora Uyar, tüm kurumların hanımlar komisyonu içinde en genç başkan sizsiniz? Genç nesil gönüllü çalışmaya pek sıcak bakmıyor… çalışmak istememelerini neye bağlıyorsunuz?
Şimdi 40 yaşımdayım.7-8 yıl önce geldim, çocuklarım okula başlamıştı, arkadaşımla boş vakitlerimizi değerlendirmek için gönüllü olarak çalışmaya başladım. Ancak şimdi gençlerin büyük bir çoğunluğu çalışıyor. Yine de hafta sonları gelen gençlerimiz var… Yemek dağıtıyorlar, sohbet ediyorlar…
Aylık dağıtımlarda görev alan genç evlilerin yanı sıra üniversite öğrencilerimiz de bizlere destek oluyorlar.
İş hayatındaki yoğunluk, bana göre kurumların ayakta durmasını sağlayan hanımlar komisyonlarının sonu mu olacak?
Israrla gençleri kurumumuza davet ediyoruz. Daha geçenlerde dört genç arkadaşımız dahil oldu. Onlarında vakti olan arkadaşlarını getirmelerini söylüyoruz.
Dileyenler, bağımlı olmadan diledikleri bir günü ve saati tercih ederek, buraya gelip pansiyonerlerle oturup sohbet edebilirler. Burada yaşayanlar için çok önemli bir gereksinim.
18 yıldır Barınyurt’ta görev alan Grasyela hanım, ilk geldiği yıllarda yemekten, pansiyonerlerin bakımına, a’dan z’ye tüm işleri kendileri yaptıklarını, büyük sıkıntılar yaşadıklarını aktardı.
Ceni Franko, siz uzun yıllardır bu kurumdasınız…
Cina Frayman’ın başkanlık süresinde Klara Perahya, Zehra Pardo, İvet Güleryüz’ün, çatısı, birçok yerde zemini bile olmayan Barınyurt’un yaşanılır bir yer olması için savaş verdiler. Geçen zaman, o dönemlerde bu fikre sıcak bakmayan Neve Şalom Vakfı yöneticilerinin hatalı olduğunu gösterdi. O yıllar sadece alt katlar, 12 pansiyoner ve bir mutfak vardı. Bu 12 kişi kendilerine yetecek kişilerdi, yemeklerini yaparlardı. Ancak bu kısa bir süre devam etti. Ardından kısa bir süre İhtiyarlara Yardım Derneği’nden yemek geldi. Daha sonra da gönüllü hanımların yemek pişirmeleri kararı alındı. Bu karar şimdiki mutfağımızın doğuşu oldu. Başta zor günler geçirdik… Zaman zaman kendimiz para desteğinde bulunurduk… şimdi ise 5 yıldızlı otel seviyesine eriştik…
Bu vesile ile dışarıya catering servisi verdiğimizi de duyurmak isterim. Dileyenler kurumu arayarak, kendilerine en yakın noktanın yerini öğrenebilecek ve dilediklerini alabilecekler. Ayrıca ev davetlerinde de hizmet verebiliyoruz.
Vurgulamak istediğim diğer bir konu daha var: İvet kardeşime kurum çalışanları olarak hep gençleşmemiz gerektiğini söylemiştim, hep iki genç bulacağını dile getirirdi ve yaptı da Nora ve Meri… Arkalarından başkaları geldi. Bundan çok gurur duyuyorum. Bayrağı devredebileceğiz gençlerimiz var…
Kurumumuz ilk kurulduğunda adı Matan Baseter- Bikur Holim idi. Bikur Holim hasta ziyareti demektir. Artık Matan Baseter- Barınyurt olarak anılsak da hasta ziyaretlerimizi aksatmadan sürdürüyoruz…
Gelir kaynaklarınız arasında bayram kutlamaları da var. Biraz bu konuya temas etmek istiyorum…
Bayramlarda gıda paketimiz var. Arkadaşlarımız sembolik objeler temin ediyorlar. Yardımseverlerimizin tercihleri karşılığında, ihtiyaçlıya gıda paketi gönderiliyor.
Yeni doğum yapanlar için başlatılan bir çalışmanız var…
Bildiğiniz üzere hastanelere artık çiçek kabul edilmiyor. Bunu avantaja dönüştürdük. Küçük bebek hediyelikleri (body, çorap, tulum) bularak bunları buketlere çiçek olarak yerleştirdik… Alıcılardan güzel geri dönüşümler aldık. Yakınlarınıza çiçek yerine Matan Baseter’den tulum, nevresim takımı gönderebilirsiniz.
