HER TELDEN... / Seyret, sus ve dinle

Derleyen: Niso TİZA

Bir gün bir dağ güneşle birlikte güne uyandı. Rüzgarın esintisiyle ağaçlarının dallarını sallaya sallaya esneyerek gerindi. Güneş pırıl pırıl tam karşısından doğuyor, onunla arasında masmavi bir deniz çarşaf gibi günü karşılıyordu.
Dedi ki, “Ben ne güzel bir yerdeyim, önüm masmavi bir deniz ve hergün güneş bana gülümseyerek gün başlıyor.”
Gökyüzünde küme küme bulutlar pamuk yığınlarını andırıyordu.
Martılar çoktan uyanmış gökyüzünde dans ediyorlardı. O sırada dağ bir de baktı ki, eteklerinde minicik bir fare denize doğru yürüyor.
“İfff, bu da ne? Bu küçük fare benim manzaramı şimdi neden bozuyor?”
Onun oradan bir an önce gitmesini istedi ve şöyle bir titredi ve tepeden aşağıya doğru birkaç taşı hızla yuvarlamaya başladı. Fare sesi duyunca hemen yüksek bir kayanın üstüne sıçradı ve oraya yerleşti. Düşen taşlar ona hiçbir zarar vermedi. Farecik de denizin güzelliğini seyretmeye başladı.
Ara ara atlayan zıplayan balıklar denizin durgunluğunda boy boy halkalar oluşturuyordu. Deniz dağın sıkıntısın anladı ve dağ seslendi:
“Neden böyle bir günde bir küçük fare için mutsuzluk oyununa başlıyorsun ki? Bak ben dümdüzken balıklar da benim durgunlumu bozuyorlar. Ben onlara kızıyor muyum? Biliyorum ki onlar bensiz ben onlarsız olamayız. Sen de seninle birlikte yaşamak zorunda olanlara kollarını açmalısın. Güneş hiç bulutlara bozuluyor mu? Benim ışınlarımı engelliyorlar diye kızıyor mu?
Kabul et gerçeği, her şey bir şeylerle bütün aslında. Fark ve güzellik de burada. Bu sayede hergün ayrı şeyler öğretiyor bize; her gün ayrı bir ders veriyor. Sen iyisi mi sadece seyret, sus ve dinle.”
Dağ denize sordu: “Seyret, sus ve dinle. O da ne demek?”
Deniz: “Bak... Seyrettiğinde güzellikleri göreceksin... Sustuğunda kendinden başkalarının söylediklerini duyabileceksin... Dinlediğinde ise onlardan öğrendiklerini uygulama fırsatı bulabileceksin...