Moderatörlüğünü Marsel Russo ve David Ojalvonun gerçekleştirdiği akşama 10 kadar genç katıldı. Geceden çıkan birtakım önemli notlar ise paylaşmak isteriz:
Üniversite gençlerinin temel sıkıntısı meslek kaygısı
Mezuniyetin ardından, düşünceler atılacak adımlar üzerinde toplanmaktadır. Ardından aile kaygıları ve toplumumuzun genel durumu ön plana çıkmaktadır. Üniversite eğitimi sırasında özellikle iyi bir yerde staj yapılmasına, yabancı dil sayısının arttırılması ve sosyal olanakların iyi değerlendirilmesine önem vermekte.
Türkiyede belli bir azınlığı temsil ettiğimizden ötürü birtakım derin ve saklanmış kaygılar var. Kimliğimizi dile getirmeye kimi zaman çekinsek de köklerimize sahip çıkmalı ve korumalıyız. Mezun olunca, gençler, daha farklı gerçeklerle karşılaşabileceklerini düşünüyorlar.
Bazı kişisel ve siyasal olaylar, Türk Yahudi toplumuna mâl edilebiliyor. İsrail-Filistin sorunları doğrudan Yahudiler ile ilişkilendiriliyor; bunun doğurduğu birtakım olumsuzluklar var. Korkutucu bir cehalet olduğu düşünülüyor.
Biyoloji okuyorum ve İsraile staj yapmaya gittiğim için, şakayla karışık Biyolojik savaş hazırlığı mı? diye sorunca, arkadaşlarımla iletişimimi kestim.
Gençlere özellikle isimlerinden dolayı sorular yöneltiliyor. Türk değil misin? en başta gelen sorulardan ve Yahudi kimliğine iyi ile kötü birtakım karşılamalar var. Burada doğdum, büyüdüm, TC kimliğim var, dolayısıyla Türküm diyorum. Türkiyeli olmak sözünü hoş karşılamıyoruz. Bir Türk-Yahudi ortak geçmişine dair inanç var.
Üniversitede gençler Yahudi kimdir? sorusuyla karşılaşıyorlar.
(Antakyadan katılanlar) Antakyadaki cemaat küçüldü, oradan İstanbula gelince bir adaptasyon geliştirdik.
Asimile olduğumu düşünen bir arkadaşım benimle iletişimi kesti, bu çok acı.
Dernekler gençlerin görüşünü alabilmelidir.
Türkiyeyi tam anlamıyla dolaşmadığımızdan, diğer şehirlerde Yahudilere yaklaşımlar nasıl bilemiyoruz. Biz daha çok İstanbulluyuz.
Dünyada savaşsız geçen seneler çok az, geleneklerimizi yitirmemeliyiz. Gelecekte huzur istiyorum. Topluma ve çağa ayak uyduralım derken kendimizi yitirmeyelim.