Yıldırımspor Kulübü`nün 2005-2006 kış sezonunda sahneye "Herşeye Rağmen" adlı oyunu büyük beğeni topladı. Aşağıda oyunu izleyen profesyonel tiyatro oyuncularından Munis Düşenkalkar ve Deniz Özerman`ın görüşlerine yer veriyoruz
Sevgili arkadaşım Jessica ve annesi Stella M. Trevez 17 Kasım gecesi beni bir oyuna davet ettiler. Dekorundan kostümlerine, ışık yönetiminden müzik seçimine, rejisinden oyuncularına kadar profesyonel bir oyun seyredeceğimi doğrusu ummuyordum.
Aralarındaki uyumun seyirciye geçtiği, bir hayli emek harcandığı belli olan, coşku katılmış bir oyun " HERŞEYE RAĞMEN."
Oyunun sonunda selama geçildiğinde gözlerimin dolması ve kendimi tutamamam da bu samimiyet yüzünden. Sahnede ve sahne gerisinde heyecan dolu yüreklerin attığı, tüm ışığını seyirciye yansıtarak onları ayakta alkışlatacak kadar sımsıcak, tek yürek olmuş bir oyun "HERŞEYE RAĞMEN."
Teşekkürler hepinize ellerinize, emeklerinize sağlık.
Tüm kalbimle;
Deniz Özerman
Televizyon ve Tiyatro oyuncusu
SÖZ SEYİRCİDE İSE ;
Söz hakkımı her şeye rağmen 17 Kasım 2005 gecesi Yıldırım Spor Tiyatrosu Oyuncularına kullanmak istiyorum.
Oyununuzu seyretmeden önce tek bilgim grubunuzdan bir arkadaşınızın "provam var, uykum var, yorgunum, oyun çıksın görüşürüz" kelimeleriydi. Rebi Levi sen ve tüm arkadaşların böyle oyunlara imza atacaksanız HİÇ UYUMAYIN, UYANDIRIN arkadaşım demek istiyorum.
Ben de 14 yıldır Bakırköy Belediye Tiyatroları Sanatçısıyım. Günümüzde profesyonel tiyatroda bile artık nadir rastlanan bir sevgi yumağının içinde buldum kendimi, 17 Kasım gecesi Finansbank Nişantaşı şubesinin sponsorluğunda gerçekleşen oyunda.
Sizler hemen hemen normal işlerde çalışan insanlar veya ev hanımlarısınız ama tiyatro mutfağından sıcacık bir aş sundunuz bize; helal olsun. Oyununuzda bana hatırlattıklarınızı ve oyununuzun bendeki izdüşümlerini sizlerle paylaşmak istedim. Öncelikle, Rozi Almaleh ve Eti Zavaro. Feminist değilim ama kadınlar oyun yazarlığını daha iyi beceriyor, kaleminize sağlık arkadaşlar.
Affınıza sığınarak yer yer, of aman yarabbi, hadi ya, vay vay, şangır hüngür olduğum yerlerden söz etmek istiyorum biraz. Sizler kadar sıralamayı doğru yapamayabilirim, sürç-i lisan edersem affola.
Günümüz Türkiye’sinde neredeyse hain ilan edilmek noktasına getirilen Atatürk’e saygı, akılları başlara devşirme gerekliliğinin altını mükemmel çizmiş, oyun broşürünüzde 8 oyun tarihi gördüm, umarım 9. oyununuz TBMM’ e olur arkadaşlarım. Tarihsel süreç anlatılırken adalarda elektrik bile yokken, inanın salonda oturduğum yerden ada kokusunu, oradaki dostluğu kardeşliği içime serptiniz. O çiçeklerin konduğu vazo ve o vazonun üstünde durduğu masa örtüsü. Zaten dekor aksesuar broşürde ANONİM yazıyordu bekliyordum ama bu kadarını değil. O örtüden bende de var. Gözüm gibi bakarım, ninemden hatıradır. Gelelim Nesim’in meyhanesine ve rakı servisine, eğer bizim tiyatroda olsa o rakı YENİ RAKI şişesiyle gelirdi sahneye, ama siz onu rakı sürahisiyle getirdiniz ve çay bardağında sek içtiniz. İşte küçücük ama beni çok etkileyen bir zarafet. Hele bunun yanına birde Mişa karakteri idi sanırım felsefi laflar etmedi mi ben gözyaşlarımı tutamadım. Sahnede harika bir reji vardı. 7li şamdan arkada ama önde de sürekli 7 kişi vardı biri antre değişse müdire geliyor ve yine yedi oluyorlardı, bu mantığı yıllarca bize okulda öğretmeye çalıştılar bunun adı da EPİK dediler. Ama hala bunu öğrenmeden okuldan mezun olan var, ben de öğrenmemişsem inanın baya ders aldım sizden. Ön oyunlara geçişiniz sonra o oyunlardan tekrar yurda dönüşünüz inanılmazdı. Profesyoneller parmak ısırsın.
Hem nostalji, hem ders, hem acı, hem kahkaha, hem zarafet hem de kocaman SEVGİ. Canlar EN AZ sizin yaşadığınız kadar, SEVGİYİ tüm dünyanın yaşamasını dileyerek size, tüm HERŞEYE RAĞMEN ekibine (sahnede sizi 24 kişi saydım) tek söz söylenir.
YÜREĞİNİZE SAĞLIK TONTİŞLER.
Munis Düşenkalkar / Oyuncu
