Geçtiğimiz perşembe günü toplumumuz çok önemli iki cenaze törenine şahitlik ederken Aşkenaz Mezarlığından çıkarken Denis Ojalvo ile karşılaştım ve otomatik olarak “Cenazeye herhalde yetişemedin” diye yersiz bir espri yaptım o ağır atmosferde. Denis hiç tepki göstermedi ve yürümeye devam etti. Hatta mezarlığa girip girmediğini dahi takip etmedim. Cuma günü aldığım haberlerden Denis’in niye o bölgede bulunduğunu anladım.
Harry Ojalvo 500. Yıl Vakfı için uzun yıllar hizmet veren bir isimdi. Vakıf Başkanı Jak Kamhi’nin yakın dostu olan Ojalvo ne yazık ki vakfın bünyesindeki bir takım çekişmelerin içinde kaldı. Bu çekişmeler, yaptığı bir kısım çalışmalarına da zarar vermişti.
Harry ağabeyimiz gerçekten bir Türk yurtseveriydi ve ülkesi için her türlü olumlu çalışmayı gözünü kırpmadan yapardı. Cenaze töreni sırasınca hakkında birkaç kelimenin söylenmemesi üzücüydü. Bunu düşünmemiştim ve hiçbir hazırlıksız hakkında konuşma yapacak kadar kendisini tanımamıştım. Yoksa hiç düşünmeden konuşurdum. 500. Yıl Vakfı bir müze oluşturmadan önce kendisi Profilo Holding’in geniş bir odasında kendi düşünceleri çerçevesinde bir müze oluşturdu ve sayısız basın mensubunu davet ederek yaptıklarını aktarmaya çalıştı. Gerçekten de bu konuda birçok basın mensubunu da etkiledi.
O dönemde vakıf yönetimindeki bazı yöneticiler arasında çekişmelerin yaşanması kanaatimce vakfın görüntüsünü de zedeledi. Uzun yaşamı boyunca Burgazada aşığı olan Harry Ojalvo bildiğim kadarıyla Burgazada Kulübünün Yönetim Kurulunda da uzun yıllar yönetici olarak görev yaptı. Ojalvo yaşamının uzun bir bölümünü Burgazada’da geçirmekten çok mutluydu. Toplumumuzda çok önemli bir yeri olan, aynı zamanda Musevi Lisesinin kurucusu olan Joseph Niyego’nun torunuyla ilk evliliğini -eşinin vefatına dek- sürdürmüştü.
Yaşamı boyunca ülkemize ve toplumumuza önemli katkılarda bulunmuş olan Harry Ağabeyimize Tanrı’dan rahmet, ailesine başsağlığı dilerim. Ruhu şad, mekânı cennet olsun.
