İnsanoğlunun istekleri hiç bitmez. Önceleri pazartesi günleri ‘hayırlı, sağlıklı’ bir hafta dilenirdi. Sonraları, sağlıklı, COVID-19’dan uzak bir hafta temenni edildi. Şimdilerde ise yakarışlara ‘COVID’siz, mutasyonsuz’ günler eklendi.
Yasakları delmenin, Doğululara özgü bir alışkanlık olduğunu zannederdim. Ne kadar yanılmışım. Artık amaca ulaşmak için herkesin her yola başvurduğuna tanık oluyorum.
Pazar günü bir ‘son dakika’ haberiyle korona virüsünün mutasyonuyla bulaş hızının artmasından ötürü, İngiltere, Belçika, Danimarka, Hollanda ve Güney Afrika’dan ülkemize gelen uçuşların durdurulduğu bildirildi.
Pazartesi Twitter’a düşen haberler THY’nin yeni korona virüsü ülkemize getirmek üzere Londra’dan havalandığını öğrendik. Aynı gün üç ayrı uçuşun daha yapıldığı da biliniyor. Yetkililer Londra’dan gelen yolculara PCR testi yapıldığını ve evlerinde karantinada kalacakları yolunda açıklama getirdi. Ne fark eder, yeni kapmış olanlar genelde negatif çıkıyor. Karantinanın takibi ise hep geçerli olmuyor. Aktarma yaparak farklı ülke sınırlarından giriş yapmak da sıkça kullanılan bir yöntem. Bu gidişle karanlıktan aydınlığa giden yol hepten uzaklaşıyor.
↔↔↔
Hayatımı kağıt üzerinde planlamak, okul yıllarında edindiğim bir alışkanlık. Yıllardır yanımda küçük bir ajanda taşırım. Üç yüz altmış günün özeti o sayfalardadır. Toplantı saatleri,- bazen hem sabah, hem öğlenden sonra- gidilecek konferanslar, sağlık kontrolleri, ödenmesi gereken demirbaşlar, önceden alınan tiyatro, konser biletlerinin tarihleri ve daha birçok olay defterde yol göstericimdir.
Yeni yaşam düzeninde, cep ajandası yerine her an gözümün önünde olması için mutfağa, haftalık programı gösteren bir takvim aldım. Ancak günler ve saatler birbirlerine benzemeye başlayınca, zamanında yapılması gerekenler aksamaya başladı. Zoom tarihlerini de günü gününe not edemediğim zaman bazılarını kaçırıyor, bazılarını da şans eseri yakalıyorum. Oysa davet edilen bilirkişiler kadar pandemi sürecinde zor şartlar altında çalışan kurum yöneticilerinin anlattıklarını dinlemek de ilgimi çekiyor.
Sıkıntılı olaylar karşısında, birlik ve dayanışma içinde olan toplum bireyleriyiz. Tabii gönül ister ki rutin hayatımızda, güneşin herkesi eşit ısıtmadığı zamanlarda da, daha çok çocuğu okutabilelim, herkese insani boyutta bir yaşam standardı sunabilelim.
↔↔↔
Pazar akşamı Or Yom Eşbaşkanları Cansen Malki ve Yrd. Doç. Dr. Bülent Özsezikli’nin konuk edildiği Zoom’u izlerken son zamanlarda sıkıldım, bunaldım gibi ifadeleri kullandığım için utandım.
Or Yom, desteğe ihtiyacı olanların ve de bağımsız hareket edebilenlerin yaşamlarını sürdürdükleri bir huzur/bakım evi. Yasalar gereği elli beş yaş altındakiler ancak özel izinle kuruma alınabiliyor.
Elli gönüllü hanım, profesyonel tıp ekibi ve diğer işlerde çalışan personel, seksen pansiyonere en iyi şekilde yardım ediyor.
Pandemi toplumun her kesimini etkiledi. Gerçi yetkililer vakalar görülmeden önce binada her tür önlemi almaya başlamışlardı.
İki ay önce profesyonel bir çalışanın COVID-19’u kuruma taşıması ve aynı dönemde Sukot Bayramı dolayısıyla pansiyonerlerin hep bir arada oluşu virüsü hızla yaydı. Testlerin sık sık tekrarlanması, hastanelere sevk ediliş ve olağan dışı giderler art arda sıralandı. Bu süreç içinde kurum açıklık politikası uygulayarak toplumu her aşamada bilgilendirdi. Gerek tıp otoriteleri, gerekse toplum liderleriyle sağlık sisteminin gidişatı belirlenerek, bu doğrultuda bir yol izlendi.
Toplamda yüz altmış kişi için (pansiyonerler ve personel) bireysel ve kurumsal destekle bir yangın söndürüldü.
Aşı konusu da Or Yom için zor bir karar. Devlet tüm huzur/bakım evleri için ortak bir karar aldığı taktirde konu kendiliğinden çözülecek. İsteğe bırakılması halinde, nasıl bir sağlık politikası izleneceği uzman görüşleriyle belirlenecek.
↔↔↔
Or Yom, ‘gün ışığı’ anlamına geliyor, Söz konusu Zoom, Alef’in Başkanı Livyo Zakuto’nun girişimi ve Hayim Pinto’nun moderatörlüğünde gerçekleşti. Malki, Özsezikli ve YK’ları, karanlığı, gün ışığına çıkardılar. Livyo Zakuto da ışığı ekranlarımıza yansıttı.
Kapıları hep sağlıkla açılsın.
