Ne olur ki?
Yaptıkların sevdiklerin tarafından onaylanmazsa… Senin istediklerin seni beğenmezse… Soruların garip karşılanırsa… Söylemlerin anlaşılmazsa… İş yerinde kendini göstermek isteyenler önüne geçerse… Rakiplerin zayıf yanlarını ortaya çıkarmak için uğraşırsa … Üstlerin sana gereken değeri göstermezse… Fikirlerin herkes tarafından kabul görmezse…
Ne olur ki?
Sen kendini bilirsen… Hedeflerini, isteklerini, kapasiteni, potansiyelini, değerini, yaptıklarını ,yapabileceklerini bilirsen…
Gerek kalır mı bunu el alemin gözüne sokmaya?
Gerek kalır mı herkesin önüne atlayıp komik duruma düşmeye?
Gerek kalır mı bas bas bağırmaya?
Gerek kalır mı her cümlene ‘ben’ ile başlayıp ‘ben’ ile bitirmene?
Gerek kalır mı birilerinin yandaşı olmaya?
Gerek kalır mı taraf tutmaya?
Gerek kalır mı gereksiz endişeye, uykusuz gecelere?
Kendini bilmeyen öncelikle iyi olduğuna dair kendini ikna etmeye çalışır. Bunun için de başkalarının düşünceleri ve tavırlarını yol gösterici alır. Kendine “elimden gelenin en iyisi bu mu “ sorusunu sormak varken, “Daha başka neler yapabilirim”e cevap aramak varken, “Kim ne dedi” ile uğraşmak niye?
Ben kendimi bilirsem, sona erer kafamın içinde dört dönen tilkinin sıkıştırmaları, samimiyetten , iyi niyetten uzak davranışlarım, yaptığımın arkasındaki beni yoran beklentilerim, gittikçe yalnızlaşan içsel dünyam…
Kendini bilmektir insanın kurtuluşu, nezaketi, duyarlılığı, yardımlaşmayı, saygıyı kendini bilen bilir
Ve dünyayı güzelleştirir…
