Kİ TİSA – ŞABAT PARA

DAHA YÜKSEĞE ÇIKABİLMEK

Rav İzak ALALUF Köşe Yazısı
27 Şubat 2013 Çarşamba

Tora’nın belki de en ilginç peraşalarından birini okuduğumuz bu haftada Moşe Rabenu ‘Altın Buzağı’ günahının affedilmesinden sonra önce Tanrı’nın yolculuklarında Bene Yisrael ile birlikte olacaklarına dair garanti alır. Daha sonra da Tanrı ile oldukça ilginç bir diyaloga girer ve bir insanın istemesi pek de mümkün olmayan bir istekte bulunur. Ruhuna insan görüşü ile hazmedebilecek en manevi ziyafeti çekmek istemektedir. “Areni na et kevodeha – lütfen bana onurunu göster.” (Şemot 33/18)

“Ki lo yirani adam vahay – Ben’i görüp de yaşayabilen yoktur” diyen Tanrı aslında Moşe Rabenu’ya kısaca ‘hayır’ demektedir. Ancak Moşe hiçbir insanın veya peygamberin ulaşamayacağı şekilde ‘Tanrı’nın arkasını’ görebileceğini öğrenmektedir. Bunun ne demek olduğu ile ilgili ciltler dolusu kitaplar yazmak mümkündür. Kabala üstadları bu konuda sayısız açıklamalarda bulunmuşlardır. Gemara bu görüntü ile ilgili olarak “Tanrı’nın taktığı Tefilin’in arka düğümü” ifadesi ile yetinmektedir. Burada anlamaya çalıştığımız şey Moşe’nin ne gördüğü değil neden bu kadar ısrarcı olduğudur. Önce Bene Yisrael’i affetmesi için dua etmiş bu dua kabul görmüştür. Daha sonra Tanrı onlarla birlikte yola devam etmeyeceğini bildirince bu konuda ısrar etmiştir ve Tanrı’nın onlarla yola devam etmesini sağlamıştır. Şimdi bu istekte ısrar edilmesinin nedeni ne olabilir?

Moşe Sina Dağı’nda aldığı Tora ile sonsuzluğu insanlara aktaran kişi olmuştur. Peygamberler içinde ulaşılmazdır. Ancak burada önemli bir nokta vardır. Moşe gibi biri için maneviyatın üst sınırı yoktur. Daha yukarılara erişmek isteği her zaman vardır. Fiziksel vücudunun dayanabileceği en yüksek tecrübeyle yetinmek zorunda kalmasına rağmen hepimize verdiği çok önemli bir ders vardır.

Hangi seviyede bulunduğumuzu düşünüyorsak düşünelim daha yukarıları her zaman vardır. Ovadaysak dağlara, dağdaysak bulutlara uzanmak için çaba göstermek ve kendimiz için çıtayı yükseltmek zorundayız. Eğer kendimizi tanıyor ve anlıyorsak nereye kadar yükselebileceğimizi ve nerede kendimizi durdurabileceğimizi iyi biliyoruz demektir.