Kuatro Dias Kon Mi Sovrino

Şeli GAON Köşe Yazısı
20 Mart 2019 Çarşamba

Antes un mez tuve la okazyon de viyajar kon mi sovrino uniko ke tyene 22 anyos, un pasha por ijo, novle, kalmo, entelijente i laboryozo.

Ya savesh keridos lektores ke ay una furya de tomar los pasaportos espanyoles i portugeses.

Mizmo ke no keriya, porke para mi ay solamente un lugar de ir para los djudyos del mundo entero ke es Israel, mis ijos me forsaron de adresarme para el pasaporto portugeso i kurto vo lo azere  en el primer mez de 2019 mos fuimos a “Lizbon” kon mi kerido sovrino.

Despues ke deshimos las validjas al otel djusto en el sentro, salimos para konoser la sivdad a pye.

Para ayegar al monasteryo “Jeronimo” mos suvimos al otobus i pasando de munchas kalejas yenas de kazas istorikas ya arrivimos.

 “El Monasteryo Jeronimo” es un monasteryo istoriko ke fue konstruido en el stilo Gotik. Aryento puedemos ver una kolona de 25 metros en forma oktagonal (sekizgen) entornada de elementos de rozas i este salon gotik se transformo en una ovra maestra de arkitektura. Afuera brodada komo una dantela ke la persona no se esta artando de mirar.

 “La Torre de Belem” es una torre ke se konstruyo para protejar el porto istoriko de Lizbon. Es una torre ke esta suvyendo kon elegansa ande ampesa el oseano.

En suvyendo ariva en la torre se puede ver la sivdad de Lizbon de kuatro partes differentes, un panorama maraviyozo ke es el simbolo de Lizbon.

Komimos “Natas” ke es una spesyalita de Lizbon. Asperimos kaji medya ora para pueder entrar a la patiseriya muy famosa.

Konoser una sivdad es kaminar dia entero. Mozotros izimos 17.000 pasos al dia kon mi sovrino i la noche los pyezes al tavan tanto kansados estuvimos…

Lizbon  kon su atmosfera, kon su istorya, sus kazas ornadas de rozas multikolores, kon su karakteristika spesyal no es una sivdad grande.

El sigundo dia kijimos vijitar la sinagoga “ShaareTikva” ke es la unika sinagoga en Lizbon.  Esta sinagoga  sirve a 300 famiyas djudiyas ke ay en Lizbon. Malorosamente i aki ay el mizmo problem de la Turkiya. La komunita  djudiya se esta aminguando de dia en dia.

Lo ke me shoko es; ke kale tomar permisyon i djusto komo en la Turkiya la seguridad miro en primero de un burako de la puerta, despues avyo la puerta kijo ver los pasaportos i esto no les abasto les mostri mi karta ke lavoro en el Rabanut de Estambol. Despues mos tomaron aryento.

Una sinagoga ortodoksa ke se konstruyo en 1904; ermoza, no muy  grande de tres etajes. El primer etaj para los ombres, los dos de ariva para las mujeres.

En el tyempo de la engizisyon en Espanya, los djudyos ke no akseptaron de konvertirsen fueron ekspulsados de la Espanya i se fuyeron a Portugal. En el anyo 1497 i Portugal komo Espanya forso los djudyos a konvertirsen. Los ke no kijeron konvertir fueron ovligados de deshar las kriyaturas en Lizbon, Porto i otras sivdades i se fuyeron. En 1536 en la Engizisyon de Portugal munchos djudyos fueron matados.

Agora Keridos Lektores estash vyendo el kontrasto ke ay en la vida. Antes 500 anyos Espanya i Portugal embiyaron los djudyos de sus tyerras. Agora se arrepintyeron al pareser i para azer pardonarsen estan dando la permisyon de bivir i lavorar aya i devinir los abitantes mutual para pueder aprovecharsen de todos los derechos komo sus sivdadinos.

Enfin, kon este preteksto vijitimos Lizbon, una sivdad ke me plazyo muncho, aryento de los parkes, vedruras, aver limpyo, las personas orozas, todos riendos, sin stress, no ay koryer en los metros, en los otobuses, asentar komo ben adam, los kafes yenos de djente, mansevos, aedados avlando burlando i pasando el tyempo.

Para mi este viyaje kon mi sovrino fue un grande trokamyento… 

 

Siz de yorumunuzu yapın

Tüm Yorumları Görün