Artık lale zamanı. Sokaktaki seyyar çiçekçilerin tezgahları beyaz, sarı, pembe, mor lalelerle dolu. Hepsi bir arada inanılmaz bir renk cümbüşü oluşturuyorlar. Her ne kadar vazoya koyduğumuzda ömürleri çok uzun değilse de çok zarifler. Uzun yıllar Emirgan Korusunda bin bir çeşit laleyi hayranlıkla izledik. Sonradan ortam değişti. Kaotik bir kalabalığın yanı sıra müstakbel gelin ve damatların fotoğraf çekimleri oranın sessiz ve sakin büyüsünü yok etti. Biz de gitmez olduk. Dolayısıyla laleleri çiçekçiden almakla yetiniyorum.
Aslında alışverişim laleyle sınırlı değil. Ne zaman kendimi sıkıntılı hissetsem mutlaka bir demet çiçek alır, eve öyle girerim. Mutfak tezgahında onları düzenler, sonra tek tek vazoya koyarım. Bu süre içinde zihnim dağılır, kendimi daha iyi hissederim.
Son zamanlarda sık sık çiçek alıyorum. Bir sorun mu var acaba?
↔↔↔
Pazar sabahı aile fertleri değişik saatlerde oy kullanmaya gittik. Eşim erkenci olduğu için sandığa ilk zarfı atan vatandaştı. Değişmeyen bir alışkanlıktı, görevini bir an evvel yapacaksın. Yaklaşık iki saat sonra ben de oyumu kullandım. Nedense her zaman görmeye alışık olduğum hiç kimseye rastlamadım. Herhalde farklı zamanlarda gitmişlerdi. Oğlum ise kendi oyunu kullandıktan sonra anneannesini sandık başına götürmek için refakat etti.
Akşam vakti seçim sonuçlarını izlemek için televizyon başına geçtik.
Sehpanın üstünde bir demek lale duruyor.
