Vaera peraşasının hemen başında tanrı Moşe’ye kurtuluşun aşamalarını söylerken en başta Mısır boyunduruğundan çıkışımızı “veotseti ethem mitahat sivlot miztsrayim – Mısır ıstırabından sizleri çıkaracağım” şeklinde verir.
Aslında ‘ıstırap’ olarak çevirdiğimiz ‘sivlot’ sözcüğü aynı zamanda ‘tolerans’ anlamına gelen sözcükle aynı kökten gelmektedir. Bene Yisrael Mısır’da köledir ancak kendileri bu duruma alışmışlar ve kabullenmişlerdir. Bunu kabullenen toplumun bu durumdan kurtulmak istemesi en azından kısa zamanda bundan kurtulabilmesi beklenemez. Bu da Mısır çıkışı sonrasında Moşe’ye karşı serzeniş ve sızlanmalarının da ana sebeplerinden biridir. Ne kadar kötü şartlarda olmuş olsalar da bunu kabullendiklerinden değiştirmek için çaba içine hiçbir zaman girmemişlerdir. Mısır’dan kurtuluş kendileri isteyene kadar gecikmiştir. Tanrı bunu sağlamak için de kölelik koşullarını ağırlaştırmış ve Bene Yisrael’in bu kabul etmişliğini terk etmesini sağlamıştır.
Günümüz koşullarında buna benzer bir durumu daha farklı ortamlarda yaşamaktayız. Evet dinimizi uygulayabilme şansımız var ve istediğimiz taktirde bunu yapabilmekteyiz. Şabat gününü kutsayabilmekte, sinagoglar inşa etmekte, Kaşer yemek yiyebilmekteyiz. Her şey bizlerin istediği gibi gelişmekte çocuklarımızı rahat ortamlarda yetiştirebilmekteyiz. Bu sahip olduğumuz gerçek bir berahadır ancak birçok durum için de olumsuzluk barındırmaktadır. Çünkü bir süre sonra sahip olduğum şeylerin farkındayım, Maşiah’a, Bet Amikdaş’a kurtuluşa ne gerek var, şeklindeki düşünceler kafamızın için belirmeye başlamaktadır. Kurtuluşun ilk adımı içinde bulunduğumuz ve kabullendiğimiz durumun aslında ulaşmamız gereken gerçek hedeften farklı olduğunu kabullenebilmektir. Bizler için gerçek kurtuluş ancak Bet Amikdaş’ın var olduğu günlerde yaşayabilmek ve o zamanki mükemmel duruma şahitlik edebilmektir.
