İlkokulu bitirdiğim yıllarda her yabancı okul, giriş sınavını ayrı uygulardı. Notre Dame de Sion’u kazandığımda tekrar sınava alınmış ve bir üst sınıftan başlamağa hak kazanmıştım. Bu başarı bana ne ifade etmişti, hiç hatırlamıyorum. Ta ki, o yaz babamın Üsküdar’a (ÜAKL) girebileceğim haberini getirene dek. Karar vermek için ufak bir aile meclisi kurulmuştu mutlaka. Ancak, hafızamda en çok yer eden, Sion’dan iyi dereceyle mezun olan annemin tüm ağırlığını Amerikan okulundan yana koyduğuydu.
Zaman geçtikçe nedenini anlamak zor olmadı. Alman disiplini ile büyüyen, mükemmeliyetçiliği ilke edinen bir okuldan mezun olan kızın, özgürlük kavramını kendi çocuğunda yaşatmak istemesinden doğal ne olabilirdi…
** *
Diğer yandan, annemin yaşıtlarının çoğu Dame de Sion’luydu. Eskiden de öyle miydi, bilemiyorum. İnsanın en yakın dostları, okul arkadaşlarıdır. Çıkara dayalı olmayan; doğal ve içten. Okuldaki özel günler hariç, annemin sınıf arkadaşlarıyla bir araya gelmesi, çok eskilere dayanmıyor. Ama bir toplandılar, pir toplandılar.50. mezuniyet yıllarında çay sofrasının etrafındaki neşeli sohbeti hiçbiri unutmayacak. Hatırladığım isimler arasında Melike Narmanlı, Gencay Gürün, Suna Özden, Berin Cumalı, Vildan Gülçelik, Suna Aksel, Esin Talu, Mazalto Gabay, İrayit Samyel, Lale Tara, vs…
Arkadaşlarının yaşam öykülerini annemden hep keyifle dinledim. Dame de Sion ’51 sınıfı mezunlarından çok kıymetli isimler çıktı. Bu yazı özellikle çok değerli bir -Hanımefendi: Berin Cumalı- için.
Şair/ yazar Necati Cumalı’nın eşi, film eleştirmeni Rekin Teksoy’un da ablası olan Berin Cumalı’yı hem annemden, hem de İsrail muhabirimiz Erol Güney’den dinledim.
* * *
Bu vesileyle E. Güney’in biyografisi olan ‘Erol Güney’ın Ke(n)disi’ adlı kitaptan alıntılarla, çok sevdiği dostları Berin ve Necati Cumalı’yı bir kez daha anmak istiyorum.
(…) 1963 yılında beni çok sevindiren bir olay oldu; Necati Cumalı ve eşi Berin İsrail’e geldiler, 20 ay burada kaldılar. Berin, Basın Yayın’da çalışıyordu ve Basın Yayın Müdürlüğü tarafından bir turizm tanıtma bürosu açmak için İsrail’e tayin edilmişti.(…)
Genç yaşta İsrail’e göç eden , geçen sene yitirdiğimiz şair/çevirmen Nesim Eskin o dönemde Berin ve Necati Cumalı ile tanıştı.
“(…) Berin, Nesim’in değerini hemen anladı ve yanına memur olarak aldı. Nesim, Berin ve Necati Cumalı’yla geçirdiği iki yıla yakın bir zamanı hasretle anar…"
* * *
İki haftadır basında köklü bir okul olan Notre Dame de Sion’un kuruluşunun 150. yılı kutlamalarıyla ilgili yazılar yayınlandı. Mezunların büyük buluşması 22 Ocak Pazar günü ‘Grande Salle’de gerçekleşti.
Toplantıdan bir saat evvel 1951 mezunları Berin Cumalı’yı son yolculuğuna uğurlamak üzere Teşvikiye Cami’de buluştular.
Hanımefendi, şairine kavuşmuştu.
Grande Salle’daki kalabalık ‘tüm yitirdikleri için’ saygı duruşunda bulundu. Törenin ardından herkes koridorlarda eski sınıflarını aramaya koyuldu.
Tatlı bir telaş, tatlı bir hüzün…
