Ağa Takılanlar

• Bir kitap yazma aşamasında olan Frankl, SS’lerin eline düşünce, bir yolunu bularak sayfalarını cebine sıkıştırmayı başarıyor. Bir süre sonra başına bela olsa bile düşünce, bir yaşama tutunma/anlamı haline geliyor o sayfalar. Belki en güç günlerde, bir lokma ekmeği bulma olasılığının neredeyse imkânsız olduğu zaman ya da yanı başında düşüp, ölen insanları kanıksayıp, duyguların yitimine tanık olduğu anlarda, yazacağı kitabına tutunuyor. Özgürlüğe ulaştıktan sonra hekim olarak bir kuram geliştiriyor Frankl. İnsan neden bu güç koşullarda, ölümün daha kolay olduğu dönemde bunu yapmaz ve dirençle yaşama devam eder. Freud’tan başka bir yere taşıyor ruh bilimi. Ona göre dürtüler, bilinç dışı değil, bu anlam fikri insanı diri tutmaya yarıyor. Enver Aysever - Birgün

İzak BARON Diğer

3 Ağustos 2016 Çarşamba

ŞARKININ İSMİ ‘AKA YEDİKULE, LA HUERFANA DEL PRİSİONERO’ TÜRKÇE’Sİ YEDİKULE, ZİNDANDAKİ ÖKSÜZ

Bu bilgiyi öğrenir öğrenmez, yüksek duvarları arkasından kendini görünen Yedikule’ye yazılmış Ladino şarkı var mı diye baktım. İlk bulduğum, muhtemelen sevgilisi yüzünden (akla ilk kız kaçırma geliyor) zindana düşmüş bir suçlunun yazdığı şarkı… Şarkının ismi Aka Yedikule, La Huerfana del Prisionero yani Türkçe’si Yedikule, Zindandaki Öksüz. David Saltiel şarkıyı 1998 yılında düzenlemiş.

Buyrun Ladino Yedikule Zindanı şarkısının sözleri…

AKA YEDİ KULE (LA HUERFANA DEL PRISIONERO)

Yedi Kule veras empaseando

De altas murallas saradeado

En la prision esto’ por ti atado

En el budrum lloro desmasaldo

Me quitaron la luz, esto’ sufriendo

Y la muerte venir, ninya, esto’ viendo

Ninya me vo a muerir creo de hambre

Soy un cadavre

Por el yedi kule ven paseando

Mira en que hali yo esto’ pasando

Fostanico preto kale hacerte

Y a la quelhila echar aceite

Yo esto’ en la prision, tu en las flore

Sufro de corason, kero que llores

Ninya me vo a muerir creo de hambre

No puedo mas sofrir

Soy un cadavre

http://ladinodersleri.com/?page_id=204

İNSAN NEDEN BU GÜÇ KOŞULLARDA, ÖLÜMÜN DAHA KOLAY OLDUĞU DÖNEMDE BUNU YAPMAZ VE DİRENÇLE YAŞAMA DEVAM EDER

Viktor E. Frankl’ın ‘İnsanın Anlam Arayışı’ adlı kitabını okudum. Yahudi bir ruh bilimcinin, Nazi döneminde toplama kampına düşünce nasıl yaşama tutunduğunu gördüm ilkin, ardından bu deneyimden elde ettiği logoterapi yöntemini kavramaya çalıştım.

Bir kitap yazma aşamasında olan Frankl, SS’lerin eline düşünce, bir yolunu bularak sayfalarını cebine sıkıştırmayı başarıyor. Bir süre sonra başına bela olacağını bile düşünce, bir yaşama tutunma/anlam haline geliyor o sayfalar. Belki en güç günlerde, bir lokma ekmeği bulma olasılığının neredeyse imkânsız olduğu zaman ya da yanı başında düşüp, ölen insanları kanıksayıp, duyguların yitimine tanık olduğu anlarda, yazacağı kitabına tutunuyor.

Özgürlüğe ulaştıktan sonra hekim olarak bir kuram geliştiriyor Frankl. İnsan neden bu güç koşullarda, ölümün daha kolay olduğu dönemde bunu yapmaz ve dirençle yaşama devam eder. Freud’tan başka bir yere taşıyor ruh bilimi. Ona göre dürtüler, bilinç dışı değil, bu anlam fikri insanı diri tutmaya yarıyor.

(…) Toplama kampında bir gün rüyasını anlatıyor bir tutsak ve diyor ki: “Bu ayın sonunda kurtulacağımızı gördüm dün gece.” Öylesine inanıyor ki rüyasına, neredeyse bunun gerçekliğinden emin halde geçiriyor ay sonuna dek olan zamanı. Yazık ki, o gün geldiğinde ne kurtuluş oluyor, ne koşullar değişiyor. Zavallı adam kısa süre sonra ölüyor. Bana kalırsa, tercih ediyor.

İnsanın anlam dünyasının giderek sığlaştığı, yaşamdan haz duymak, derinlemesine neden bulamadan yitip gittiklerini görüyoruz. Çoğu yaşayan ölüye dönüyor. Bizim gibi ülkelerde umut kırıcı ne çok olay var, buna dayanmak, kendini gerçekleştirme serüvenini sürmek hiç kolay değil! Öyle anlarda, cebindeki üç beş sayfa kâğıdı canı pahasına korumaya çalışan Viktor E. Frankl gelecek artık aklıma.

Enver Aysever

http://www.birgun.net/haber-detay/tarihi-bu-sekilde-yinelemek-ahmaklik-122242.html